MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Hapis cezasına hükmolunduğu halde TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmaması isabetsiz ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/06/2008 gün ve 2008/5-56 Esas, 2008/156 sayılı Kararında açıklandığı üzere 53. maddede belirtilen hak yoksunlukları mahkumiyetin yasal sonucu olup infaz aşamasında her zaman değerlendirilmesi mümkün bulunduğundan, keza tefecilik suçunun 765 sayılı TCK’nın yürürlükte olduğu dönemde Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/07/1995 tarih ve 1995/207-236 sayılı Kararında da belirtildiği üzere birden fazla kişiye sürekli ve sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para vermek suretiyle çıkar sağlanması, diğer bir anlatımla ödünç para verme işinin meslek haline dönüştürülmesi durumunda oluşacağı, suçun yaptırımının ise 2279 sayılı Yasanın 17. maddesinde düzenlendiği, toplanan kanıtlardan sanığın 2005 yılı öncesindeki tefecilik eylemlerinin sübutu ve bunun meslek haline dönüştüğü kuşkuda kaldığı gibi, bu eylemlerin gerçekleştiği ileri sürülen tarihler itibariyle kovuşturma yapılmasına engel dava zamanaşımının ortaya çıkması nedeniyle zincirleme suça esas alınamayacağı, sanığın 2007 yılında müşteki..."a kazanç elde etmek amacıyla borç para verdiğinin, adı geçen müştekinin beyanları ve oğlu ..."ın anlatımlarıyla doğrulandığı, bu itibarla farklı kişilere karşı tefecilik eyleminin kanıtlanamadığının anlaşılmasına göre tebliğnamede bozma isteyen düşünceye iştirak edilmediği gibi temyiz itirazları da yerinde görülmediğinden reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 08/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.