Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/14151 Esas 2020/1922 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Asıl karar : Mahkumiyet
Ek karar : Temyiz isteminin reddi

5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme mercii Yargıtay"ın ilgili dairesi olup sanığın 27.05.2014 tarihli temyiz başvuru dilekçesi içeriği itibari ile eski hale getirme talepli olduğundan, mahkemenin hukuken geçersiz olan 02.06.2014 tarih, 2009/383 Esas ve 2012/730 Karar sayılı temyiz isteminin reddine dair ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede gereği görüşüldü;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün Tebligat Kanunun 35. Maddesi uyarınca tebliği işleminin, daha önce bu adreste yapılmış usulüne uygun bir tebligatın bulunmaması ve resmi merciilere bildirilen adreslerden olmaması nedenleriyle; aynı yasanın 21/2 maddesi uyarınca yapılan tebligatların ise bu adreste yer alan konutun yıkılmış olması nedeniyle adres niteliğini kaybettiğinden, tebligatların geçersiz olduğu, dolayısıyla sanığın öğrenme üzerine yaptığı temyizi süresinde kabul edilerek, eski hale getirme ve temyiz isteminin kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın diğer temyiz talepleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1-Sanığın, Digitürk Televizyon İçerik Hizmetleri Sözleşmesi’ni katılan adına sahte imza ile düzenleyerek abonelik tesis ettirdiği iddiasıyla açılan kamu davasında, hüküm tarihinden önce 10.11.2008 tarih ve 27050 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6518 sayılı Kanun’un 104 ve 105. maddeleri ile değişik 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63. maddesinin 10. fıkrası ile yaptırıma bağlanan, aynı Kanun’un 56. maddesinin 2. fıkrasındaki "İşletmeci veya adına iş yapan temsilcisine abonelik kaydı sırasında abonelik bilgileri konusunda gerçek dışı belge ve bilgi verilemez" ve 5. fıkrasındaki "Gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan abonelikler kullanılamaz" hükümleri ile TCK"nin 7. maddesi karşısında; özel hüküm niteliğinde bulunan ve lehe olan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 56. maddesindeki düzenleme uyarınca sanığa ön ödeme önerisinde bulunulup sonucuna göre hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, yasaya aykırı,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.