Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/1965 Esas 2014/745 Karar Sayılı İlamı

İftira ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından sanık ..., kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçlarından sanıklar ... ve ..."ın yapılan yargılamaları sonunda; atılı suçlardan mahkûmiyetlerine dair Nevşehir 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 03.06.2010 gün ve 2010/111 Esas, 2010/227 Karar sayılı hükümlerin Yargıtayca incelenmesi sanık ... müdafii ile sanıklar Mutlu ve Süheyla tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelendi;
21.07.2004 günlü Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 3/B maddesi ile değişik CMUK.nın 305/1. maddesi uyarınca 2.000 TL"ye kadar olan mahkûmiyete dair kararlar kesin nitelikte olduğu, buna göre sanık ..."ya TCK.nın 267/1, 269/2, 62, 50 ve 52. maddelerine göre iftira suçundan tayin, olunan 1.500 TL"den ibaret cezanın tür ve miktarı ile hüküm tarihine göre kesin nitelikte olup temyizi mümkün bulunmadığından, sanık ..."nun iftira suçuna yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 317. maddesi gereğince reddiyle, incelemenin sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve sanıklar Aydın ile Süheyla hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümleriyle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün yapılan incelemesinde;
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık ... hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Hükümden önce 19.12.2006 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun"la değişik 5237 sayılı TCK.nın 191. maddesinde, uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında, birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden ikinci fıkra gereğince sadece tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine ya da altıncı fıkranın yollaması uyarınca birinci fıkradaki

ceza ile birlikte ikinci fıkradaki tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmesi öngörülmüş olup; bu seçeneklerden biri uygulanırken yasal gerekçe gösterilmesi gerektiği gözetilmeden gerekçesi gösterilmeden cezayla birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri seçeneğine göre hüküm kurulması,
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nın 191/6. fıkrasının uygulaması esnasında "hükmolunan cezanın infazının ertelenmesine”denilmesi gerekirken infazda tereddüte yol açacak biçimde hükmolunan cezanın ertelenmesine karar verilmesi,
Sanık ... hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;
Hükümden önce 19.12.2006 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun"la değişik 5237 sayılı TCK.nın 191. maddesinde, uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında, birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden ikinci fıkra gereğince sadece tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine ya da altıncı fıkranın yollaması uyarınca birinci fıkradaki ceza ile birlikte ikinci fıkradaki tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmesi öngörülmüş olup; bu seçeneklerden biri uygulanırken yasal gerekçe gösterilmesi gerektiği ve uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında; belirtilen iki seçenekten biri uygulanırken, aynı maddenin 2. veya 6. fıkralarındaki olasılıklardan hangisi tercih edilirse edilsin, tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmesinde zorunluluk bulunduğu, belirtilen tedbirlerin uygulanmaması yönünden mahkemeye takdir hakkı tanınmadığı dikkate alınarak; sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nın 191. maddesinin 1. fıkrası uyarınca hükmolunan hapis cezasına ek olarak, 2. fıkrası gereğince tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine de hükmedilmesi gerektiği gözetilmeksizin doğrudan hapis cezasına hükmolunması,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafii ve sanık ..."nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.