Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/6850 Esas 2016/2476 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2.b-d, 22/3 62/1, 52. maddeleri gereğince mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 61/2. maddesine aykırı olarak TCK"nın 22/3. maddesinin TCK"nın 89/1. maddesi gereğince belirlenen temel cezadan sonra uygulanması yerine, 89/2-b.maddesinden sonra uygulanması sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik araştırma sonucu verilen hükmün bozulması gerektiğine ilişkin ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nın 52. maddesi 4. fıkrası, son cümlesi uyarınca taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarı yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
İsabetsiz olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 9. paragrafının çıkarılarak yerine “Taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi durumunda TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca geri kalan kısmının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına” ibaresinin yazılması, suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.