Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/1077 Esas 2019/8865 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1077
Karar No: 2019/8865
Karar Tarihi: 23.05.2019

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/1077 Esas 2019/8865 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir marka hakkına tecavüz suçlamasıyla verilen mahkumiyet hükmünü incelemiş ve uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı sonucuna varmıştır. Ayrıca, suç ve karar tarihinde yürürlükte olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/7 maddesiyle düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmeyeceği belirtilmiştir. Mahkeme, kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak hak yoksunluklarına da hükmedilmiş olsa bile, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli kararı nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiğine karar vermiştir. Hüküm, 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca bozulmuş ve dosya yeniden incelenmek üzere mahkemeye gönderilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6763 Sayılı Kanun'un 34. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri
- 556 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/7 ve 61/A maddeleri
- 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 1412 Sayılı CMUK'nin 321. maddesi

19. Ceza Dairesi 2019/1077 E. , 2019/8865 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Uzlaşma teklifinde bulunulduğu tarihte uzlaşma hükümlerinin uygulanmasına yasal olanak bulunmadığı halde, kollukta düzenlenen matbu form üzerinde sanık uzlaşmayı kabul etmediğine dair seçeneği imzalamışsa da, bir hakkın doğmadan önce kullanılması söz konusu olamayacağından, uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nin 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 23.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.