MAHKEMESİ : Ankara 11. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 30/04/2014
NUMARASI : 2012/175-2014/221

Taraflar arasındaki kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın reddine dair verilen yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi, davacılar ile davalı M.. B.. vekillerince verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
- K A R A R –
Dava, kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece, davalı M.. B.. hakkındaki davanın geri alınması nedeniyle davanın açılmamış sayılmasına, davalı A.. B.. aleyhine açılan davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar ile davalı M.. B.. vekillerince temyiz edilmiştir.
1)Dosyada bulunan kanıt ve belgelerden; dava konusu edilen 1916 ada 33 parsel sayılı taşınmaz 6706 m² yüzölçümlü olarak tapuda kayıtlı iken, İmar ve İskan Bakanlığı Planlama ve İmar Genel Müdürlüğü Şehircilik Daire Başkanlığı"nın 22.09.1965 tarihli kararı ile onaylanan 56800 nolu parselasyon planı ile düzenlemeye alınarak 1202 m²"lik kısmının zayiat olarak ayrılıp, ana gayrimenkul uhdesinde bırakılmasından sonra 1868 m² kısmının yol ve yeşil alan olarak terkin edildiği, geri kalan 3636 m²"nin ise imar parsellerine şuyulandığı, zayiat olarak ayrılan ve halen tapuda yaşayan 1202 m²"lik bölümün zeminde hamur haline getirilerek el atıldığı ve tasarruf imkanının kalmadığı anlaşılmıştır.
Dava konusu taşınmazın 6785 sayılı İmar Kanununun 42.maddesi uyarınca 1202 m²"lik bölümün zayiat olarak ayrılmasına ilişkin parselasyon planının kesinleştiği tarih itibariyle, 6785 sayılı İmar Kanununun 42.maddesi, Anayasa Mahkemesi"nin 22.11.1963 tarih 1963/65 - 278 sayılı kararı ile iptal edilmiş ve bu karar 14.01.1964/11606 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olup, zayiat alınmasına ilişkin kararın yasal dayanağı kalmamıştır.
Bu durumda taşınmazdan zayiat olarak ayrılan ve zeminde kullanma imkanı kalmayan 1202 m² kısım yönünden davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması,
2)Davalı M.. B.. hakkındaki davanın geri alındığı, davalının kendisini vekil ile temsil ettirdiği ve vekalet ücreti talebinden vazgeçmediği anlaşıldığından, davalı idare lehine vekalet ücreti takdir edilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Doğru görülmemiştir.
Davacılar ile davalı M.. B.. vekillerinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle H.U.M.K.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, davacılar ile davalı M.. B.."ndan peşin alınan temyiz harçlarının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harçlarının Hazineye irad kaydedilmesine, 09.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.