Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/11878 Esas 2014/692 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/11878
Karar No: 2014/692
Karar Tarihi: 22.01.2014

Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/11878 Esas 2014/692 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu kararda, sanığın hürriyeti tahdit ve müessir fiil suçlarından yargılandığı ve hürriyeti tahdit suçundan beraat ettiği, müessir fiil suçundan ise zamanaşımı nedeniyle davanın düştüğü belirtilmektedir. Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu'nun mağdur için koruma kararı bulunmadığı ve mağdurun reşit olduğu tespit edildiği için Kurum'un temyiz hakkının olmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- 2828 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 22 ve 24. maddeleri (koruma kararının süresi ve istisnaları)
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi (temyiz hakkı)
- CMUK'nın 317. maddesi (temyiz talebinin reddi)

14. Ceza Dairesi 2012/11878 E. , 2014/692 K.

"İçtihat Metni"

Hürriyeti tahdit ve müessir fiil suçlarından sanık ..."in bozma üzerine yapılan yargılaması sonunda; hürriyeti tahdit suçundan beraatine ve müessir fiil suçundan açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine dair Osmaniye 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 25.01.2011 gün ve 2009/165 Esas, 2011/4 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi katılan Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu (...) vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
... vekilinin müdahele talebinin kabulüne karar verilmiş ise de; mağdure hakkında verilmiş koruma kararının bulunmadığı gibi 2828 sayılı Kanunun 22. ve 24. maddeleri uyarınca koruma kararının sayılan istisnalar hariç, çocuk reşit olana kadar devam edeceği, dosyada mevcut nüfus kayıt içeriğine göre mağdurenin hükümden önce, 20.05.2006 tarihinde reşit olduğu, ayrıca mağdurenin, yokluğunda verilen hükmün tebliğ edilmesine rağmen temyiz de etmediği, buna göre katılan Kurum vekilinin temyiz hakkı bulunmadığı anlaşıldığından, temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek, CMUK.nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 22.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.