Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/871 Esas 2014/690 Karar Sayılı İlamı

Fuhuş ve çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçlarından sanık ..."nın yapılan yargılaması sonunda: atılı suçlardan mahkûmiyetine dair Adana 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 19.03.2010 gün ve 2008/59 Esas, 2010/96 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 2012/6824 Esas sayılı dosyasının mağduresi aynı olup her iki dosya arasında hukukî, şahsi ve fiili bağlantı olduğundan her iki dosya 22.01.2013 tarihinde birlikte incelenerek karara bağlanmıştır.
Fuhuş suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün incelenmesinde;
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Dosya içerisinde yer alan 22.10.2007 tarihli tutunakta mağdurenin, üç yıl kadar önce sanık tarafından tecavüze uğradığını belirttiğinin yazılı olduğu, mağdurenin soruşturma aşamasında alınan 20.10.2007 tarihli beyanında suç tarihi hususunda bir açıklık bulunmadığı, 01.06.2009 tarihli duruşmada ise, suç tarihinin 2005 yılının Haziran ayı olabileceğini belirttiği, kovuşturma aşamasında tanık olarak dinlenilen mağdurenin anne ve babasının beyanlarında suç tarihine ilişkin bir ifadeye rastlanılmadığı, kovuşturma aşamasında dinlenilmeyen ancak soruşturma aşamasında beyanına başvurulan mağdurenin ablası Özlem"in, 13.12.2007 tarihli kolluk beyanında, 2005 yılı Haziran ayı içerisinde sanığın mağdureye tecavüz ettiğini duymuş olduğunu ifade ettiği, tüm bunlara göre
sanığın, mağdureye karşı çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçunu ne zaman işlediğinin kesin olarak belirlenmesi, belirlenemediği takdirde şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği sanığın lehine olan 765 sayılı TCK.nın 414/2. maddesinin değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden eksik soruşturma ile hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.