Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/17997 Esas 2018/25826 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/17997
Karar No: 2018/25826
Karar Tarihi: 29.11.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/17997 Esas 2018/25826 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket ile davacı arasında görülen alacak davasında, davacının talep ettiği kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin alacağı gerçekte belirlenebilir alacaklar olması nedeniyle belirsiz alacak davası türüne konu olamaz. Bu nedenle, açılan davanın hukuki yararının olmaması sebebiyle reddine karar verilmesi gerektiği ancak mahkemece reddedilmiş ve bu kararın temyizen incelenmesi talep edilmiştir. Yargıtay 22. Hukuk Dairesi, dosyadaki delillere göre davacının çalışmasının son bulduğunu ve sonraki tarihli çalışmasının yeni bir iş sözleşmesine dayandığını kabul etse de, belirsiz alacak davası türüne konu olamayacak talepler yönünden açılan davanın hukuki yararının olmaması sebebiyle reddine karar verilmesi gerektiğini belirterek, mahkeme kararını onamıştır.
Kanun Maddeleri:
- Borçlar Kanunu'nun 112. maddesi
- Medeni Usul Kanunu'nun 563/1. maddesi
22. Hukuk Dairesi         2017/17997 E.  ,  2018/25826 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
    Y A R G I T A Y K A R A R I
    Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere, temyiz edenin sıfatına göre ve özellikle her ne kadar Mahkemece davacının kıdem tazminatının ödendiği bu nedenle kıdem tazminatı alacağı bulunmadığı, ihbar tazminatı ve yıllık izin ücretinden devralan son işverenin sorumlu olduğu, devreden işveren olan davalı şirketin sorumluluğunun bulunmadığı gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin alacağı talebinin reddine karar verilmiş ise de; 22.11.2013 tarihli fesih bildirimi ile ihale süresinin sona erecek olması nedeniyle 31.01.2014 tarihinden itibaren iş akdine 17. maddeye göre son verileceğinin davacıya bildirildiği, 31.01.2014 tarihli yazı ile asıl işverenin 30.01.2014 tarihli yazısı ile ihale süresinin uzatıldığı ve bitiş tarihinin 31.03.2014 tarihi olarak bildirildiği, işin 2 ay daha devam edecek olması nedeniyle davacının çalışmasını sürdürmek isteyip istemediği yönündeki kararının en geç 31.01.2014 günü bildirilmesi gerektiğinin bildirildiği ve davacının ihale süresince çalışmayı kabul ettiği, uzatılan ihale süresinin sonu olan 31.05.2014 tarihinde ise iş akdine son verildiği ve davalı şirketin işyeri devri savunması bulunmadığı gibi aksine iş akdinin 31.05.2014 tarihinde kıdem tazminatı ödenerek sonlandırıldığını bildirdiği hususları birlikte değerlendirildiğinde; davacının 31.05.2014 tarihinde çalışmasının son bulduğunun ve sonraki tarihli çalışmasının yeni bir iş sözleşmesine dayandığının kabulü gerektiği anlaşılmıştır. Ne var ki, dava belirsiz alacak davası türünde açılmış olup talep edilen kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin alacağı gerçekte belirlenebilir alacaklar olması nedeniyle belirsiz alacak davası türüne konu olamaz. Bu nedenle, bu talepler yönünden açılan davanın hukuki yarar yokluğu nedeniyle reddine karar verilmesi gerekirken işin esasına girilerek reddedilmesi hatalı olmakla birlikte sonucu itibariyle doğru olan hükmün bu değişik gerekçe ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
    29.11.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.


    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.