MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
I- 5237 sayılı TCK.nun 245/1. madde ve fıkrasında, başkasına ait bir banka veya kredi kartını, her ne suretle olursa olsun ele geçiren veya elinde bulunduran kimsenin kart sahibinin veya kartın kendisine verilmesi gereken kişinin rızası olmaksızın bunu kullanarak veya kullandırarak kendisine veya başkasına yarar sağlaması halinde cezalandırılacağı hükme bağlanmıştır. Madde gerekçesinde de belirtildiği üzere; söz konusu madde, “banka veya kredi kartlarının hukuka aykırı olarak kullanılması suretiyle bankaların veya kredi veya banka kartı sahiplerinin zarara sokulmasını, bu yolla çıkar sağlanmasını önlemek ve failleri cezalandırmak amacıyla kaleme alınmıştır.... Aslında hırsızlık, dolandırıcılık, güveni kötüye kullanma ve sahtecilik suçlarının ratio legis’lerinin tümünü de içeren bu fiillerin, duraksamaları ve içtihat farklılıklarını önlemek amacıyla, bağımsız suç hâline getirilmeleri uygun görülmüştür.”
Bu açıklamalar ışığında, somut olayda; sanığın, katılana ait kredi kartını, kendisine para gönderileceğini söyleyerek gönderilen parayı ATM"den çektikten sonra kartı katılana iade edeceği vaadiyle katılandan alıp, katılanın kredi kartından parça parça olmak üzere toplamda 1500 TL parayı çekmekten ibaret eyleminin TCK.nun 245/1. maddesinde düzenlenen suçu oluşturacağı ve para çekme işlemlerinin ilgili bankadan sorulmak suretiyle şartları oluştuğu takdirde ayrıca verilecek cezada TCK.nun 43. maddesi gereğince artırım yapılması gerektiği gözetilmeden, eksik araştırmayla ve suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
II- Kabul ve uygulamaya göre de;
1- Temel hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde, aynı gerekçelerle adli para cezasına esas birim gün sayısının alt sınırın üstünde belirlenmesi suretiyle hükümde çelişkiye neden olunması,
2- Tekerrüre esas alınan ilamda TCK.nun 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle ikinci kez mükerrir olduğu anlaşılan sanık hakkında, 5275 sayılı Kanunun 108/3. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, Cumhuriyet Savcısı ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.10.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.