Sahte fatura düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/16861 Esas 2020/1912 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/16861
Karar No: 2020/1912
Karar Tarihi: 27.02.2020

Sahte fatura düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/16861 Esas 2020/1912 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin sahte fatura düzenleme suçlarından mahkum edildiği ve defter ve belge gizleme suçundan reddedildiği bir davada verilen kararı inceliyor. Defter ve belge gizleme suçundan kurulan red hükmü onanırken, sahte fatura düzenleme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri, Anayasa Mahkemesi'nin 53. maddesi ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür. Toplanan deliller gerekçeli kararda incelenip, suçların sübutları kabul, oluşa ve kovuşturma sonucuna uygun şekilde vasıfları tayin edilmiş, cezaları artırıcı ve azaltıcı sebebin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, savunması reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır: 5271 sayılı CMK'nin 223/7. maddesi (kamu davasının reddedilmesi), TCK'nin 53. maddesi (infazın yeniden değerlendirilmesi).

11. Ceza Dairesi 2017/16861 E. , 2020/1912 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Defter ve belge gizleme suçundan: Ret
sahte fatura düzenleme suçlarından: Mahkumiyet

1-Defter ve belge gizleme suçundan kurulan red hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanık hakkında defter belge gizleme suçundan aynı fiil nedeniyle mükerrer açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nin 223/7. maddesi uyarınca reddolunması gerektiği mahkemece dosya içeriğine uyğun şekilde gerekçeleri gösterilerek kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- 2008-2009-2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesinde,
TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.

Toplanan deliller gerekçeli kararda incelenip, sanığa yüklenen suçların sübutları kabul, oluşa ve kovuşturma sonucuna uygun şekilde vasıfları tayin edilmiş, cezaları artırıcı ve azaltıcı sebebin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 27.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.