MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 09.07.2015 tarih ve 2013/574-2015/464 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 31.05.2016 günü hazır bulunan davacılar vekili Av. ... ile davalılar vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin murisinin davalı şirket nezdinde sahip olduğu hisselerini 10/03/1995 tarihinde diğer davalı ..."e devrettiğini, sözleşmede kararlaştırılan devir bedelinin ödendiğini, ancak protokolde "devredenin namına %2 kâr payı düşecek şekilde intifa senedi tesis edilecektir." hükmünün ihlal edildiğini, davalılar tarafından müvekkili lehine hiçbir şekilde intifa senedi düzenlenmediği gibi yıllık bilançolardan sonra kar payı ödemesi de yapılmadığını, ayrıca protokolde bulunan diğer bir hüküm olan tasfiye halinde bakiye şirket arazisinden 2.000 m2 arazinin ivazsız verileceğine ilişkin hükmün de ihlal edildiğini ileri sürerek şirket hisse devir tarihinden itibaren her yıl için %2"lik kâr payının dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalılardan tahsilini, dava konusu arazinin müvekkilleri adına tapuya tesciline karar verilmesini, işbu tescilin mümkün olmaması durumunda arazinin rayiç değerinin dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, taraflar arasında yapılan 10/03/1995 tarihli porotokele göre davanın zamanaşımı ve hak düşürücüye uğradığını, ayrıca şirketin tasfiye halinde bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı vekili, davada zamanaşımı ve hak düşürücü sürenin olduğunu, gerek dava dilekçesi metninde gerekse eklerinde müvekkilinin Şirketi temsilen yapılan ve bağlayıcı olan bir işlem görülmediğini, müvekkiline husumet yöneltilemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacılar murisi ile davalı gerçek kişi arasında 10/03/1995 tarihli protokol başlıklı davanın dayanağı sözleşmenin düzenlendiği, bu sözleşmeye davalı şirketin taraf olmadığı, bu nedenle davalı şirketin bu davada husumet ehliyetinin bulunmadığı, Türk Borçlar Kanunu"nun 147. maddesi uyarınca şirket ortakları arasındaki alacak davalarının 5 yıllık zamanaşımı süresine tabi bulunması nedeni ile sözleşme tarihi ile dava tarihi gözetildiğinde, %2 kâr payı ödenmesini sağlayacak intifa hakkı senedinin verilmesinin sağlanmasına ilişkin istemin de zamanaşımına uğradığı, sözleşmede öngörülen taşınmaz tahsisine ilişkin edim ise söz konusu sözleşmede şirketin tasfiyesi şartına bağlandığı, bu şartın henüz gerçekleşmediği gerekçeleriyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 1.350,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenlerden alınmasına, 31.05.2016 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

Dava, Anonim Şirket hisse devir sözleşmesinde kararlaştırılan edimlerin tahsili istemine ilişkindir.
Davacının, hisse devir sözleşmesi uyarınca %2 kâr payı ödenmesini sağlayacak intifa hakkı senedi verilmesine yönelik istemi, TBK"nın 147/1-4 maddesinde belirlenen 5 yıllık zamanaşımına tabi olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir.
TBK"nın 147/1-4 maddesi, bir ortaklıkta, ortaklık sözleşmesinden doğan ve ortakların birbirleri veya kendileri ile ortaklık arasındaki; bir ortaklığın müdürleri, temsilcileri ile ortaklık veya ortaklar arasındaki alacaklılarının 5 yıllık zamanaşımına tabi olacağını belirlemiştir. Bu düzenleme göz önüne alındığında, öncelikle alacağın ortaklık sözleşmesinden doğması zorunludur. Bu koşulun yanında ayrıca ikinci olarak, ortakların birbirleri veya kendileri ile ortaklık arasında bir alacağın varlığı gerekmektedir. Bu iki koşul gerçekleşince ancak TBK m. 147/1-4 uyarınca 5 yıllık zamanaşımı uygulanır. Oysa somut olayda, alacağın ortaklık sözleşmesinden doğması koşulu gerçekleşmemiştir. Bu durum karşısında TBK"nın 147/1-4 maddesindeki zamanaşımının dolduğu düşüncesiyle davanın reddine yönelik gerekçe doğru olmamıştır. Bu nedenle bu kısmın bozulması görüşünde olduğumdan, çoğunluğun onama görüşüne katılmıyorum.