Kasten yaralama - hakaret - mala zarar verme - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/3 Esas 2020/4447 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3
Karar No: 2020/4447
Karar Tarihi: 04.03.2020

Kasten yaralama - hakaret - mala zarar verme - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/3 Esas 2020/4447 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, bir kişiye yönelik kasten yaralama, hakaret ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verildiği; ancak adli para cezalarının tür ve miktarının kesin nitelikte olduğundan temyiz taleplerinin reddedildiği belirtiliyor. Ayrıca, bir diğer sanığın kendisine yönelen saldırıları savuşturma amacıyla meşru savunma sınırları içinde kaldığı gerekçesiyle beraat etmesi gerektiği, ancak ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verildiği ifade ediliyor. Kararın temyiz talebi üzerine incelenerek bozulduğu ve düzeltilerek onaylandığı belirtiliyor.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'un Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/2-d maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 317, 321 ve 322. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nun 25/1 maddesi

3. Ceza Dairesi 2020/3 E. , 2020/4447 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında Kazım’a yönelik kasten yaralama, sanıklar ... ve ... hakkında hakaret, mala zarar verme eylemlerinden kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca hükümler kesin nitelikte bulunduğundan temyiz taleplerinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında Kudret’i yaralama eyleminden kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Oluşa ve dosya kapsamına göre, sanık ...’ın kendisine yönelen haksız saldırıları savuşturmak amaçlı ve saldırıyla orantılı eyleminin TCK"nin 25/1. maddesi gereğince meşru savunma sınırları içinde kaldığı anlaşıldığından, 5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddesi gereğince beraatine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde CMK"nin 223/3-b maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ...’in temyiz talebi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi uyarınca, hüküm fıkrasından “ 5237 sayılı TCK"nun 25/1 maddesi uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA” ibaresinin çıkarılması, yerine “5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddesi uyarınca beraatine" ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.