17. Hukuk Dairesi 2014/15167 E. , 2017/1122 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
- K A R A R -
Davacılar vekili, davalının maliki olduğu araçta yolcu olarak bulunan murisin kaza sonucu vefat ettiğini, müvekkillerinin murisin eşi ve çocuğu olduğunu, murisin polis memuru olduğunu, müvekkillerinin destekten yoksun kaldığını, elem çektiğini beyanla, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla davacılar için ayrı ayrı 5.000’er TL maddi, 10.000’er TL manevi tazminatın olay tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiş, bedel artırım dilekçesiyle maddi tazminat taleplerini davacı ..218.996,55 TL, davacı çocuk.. 57.621,72 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, kazanın oluşumunda müvekkili idarenin kusuru bulunmadığını, davacı eşe eşinin vefatı sebebiyle 2330 sayılı Kanun gereğince 42.582,99 TL ödendiğini, ayrıca 5434 sayılı Kanunun 66. maddesi uyarınca vazife malullüğü aylığı bağlandığını, Sosyal Hizmetler Daire Başkanlığı bütçesinden de 25.000,00 TL personel şehit yardımı yapıldığını, 2330 sayılı Kanunun 6. maddesi hükmünün dikkate alınması gerektiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacı ... yönünden davacının dava ve ıslah talebi de dikkate alınarak 218.996,55 TL.’nin, davacı ... için davacının dava ve ıslah talebi de dikkate alınarak 57.621,72 TL.’nin olay tarihi olan 04/10/2011 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacılara verilmesine, davacıların manevi tazminat taleplerinin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde, 2918 Sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 86. maddesi kapsamında davalının sorumlu olmasına ve özellikle oluşa uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen maddi tazminata ilişkin hesaplamanın hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve 492 sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına 7.2.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.
