4. Ceza Dairesi Esas No: 2014/54784 Karar No: 2019/5862 Karar Tarihi: 02.04.2019
Tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2014/54784 Esas 2019/5862 Karar Sayılı İlamı
4. Ceza Dairesi 2014/54784 E. , 2019/5862 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Tehdit HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; Sanığa yükletilen silahla tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı, Sanık hakkında Kayseri 4.Asliye Ceza Mahkemesinin 20/06/2008 tarihli ve 2008/240 Esas, 2008/670 Karar sayılı, 14/03/2012 tarihinde kesinleşen ilamı nedeniyle tekerrür hükümleri uygulanmasına karşın, tekerrüre esas alınan bu ilamda da sanık hakkında Gemerek Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/24 Esas 2007/55 Karar sayılı 12/06/2007 tarihinde kesinleşen ilamın tekerrüre esas alınması nedeniyle, sanık hakkında ikinci kez mükerrirlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmemişse de, aleyhe temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı; Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın infaz aşamasında gözetilebileceği, Anlaşıldığından sanık ..."un ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 02/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.