Davacı, iş kazası sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen 22.757.37 YTL maddi ve manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraf vekilince istenilmesi ve davalı vekilince de duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 5.2.2008 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı vekili Av.F.O.D.geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan Avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı gün Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği konuşulup düşünüldü, ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava 27.05.1995 tarihinde meydana gelen iş kazasında sol omuz ve önkolda yara ve tendon rüptürü sonucu % 6,20 oranında sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece davacının maddi tazminat isteminin kabulüne, manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulüne karar verilmiş ve bu karar taraf avukatlarınca süresinde temyiz edilmiştir.
İş kazasına uğrayan işçinin sürekli iş göremezlik oranının %12,10 oranında olduğuna ilişkin SSK Başkanlığı tarafından yapılan belirlemeye işverence yapılan itiraz üzerine, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunun 03.10.2003 gün ve 64/2218 sayılı kararı ile SSK İstanbul hastanesinin 10.09.2002 tarihli raporu dikkate alınarak, işçide oluşan sürekli iş göremezlik oranının azalma kaydıyla %0,00 olduğuna karar verildiği, bu karara davacı tarafından yapılan itiraz sonunda Adli Tıp 3.İhtisas Kurulu tarafından yapılan inceleme sonucunda anılan kurulun 10.11.2004 tarihli kararı ile sigortalıda oluşan iş sürekli göremezliğin sigortalıda oluşan sürekli iş göremezliğin % 6,20 oranında olduğunun belirlendiği dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu ile Adli Tıp 3.İhtisas Kurulunun aynı olayla ilgili olarak belirledikleri sürekli iş göremezlik oranları arasında çelişki olduğu ortadadır. Bu duruma göre, iki rapor arasındaki çelişkinin Adli Tıp Genel Kurulunca giderilmesi suretiyle hiçbir kuşku ve duraksamaya yol açamayacak biçimde, dava konusu iş kazası nedeniyle davacının sürekli iş göremezlik oranının belirlenmesinden sonra tazminat talepleriyle ilgili karar verilmek gerekirken, çelişki giderilmeden Adli Tıp 3.İhtisas Kurulunun sürekli iş göremezliğin % 6,20 olduğuna ilişkin raporu esas alınarak davanın sonuçlandırılması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Öte yandan davacının 27.05.1995 günü iş kazası geçirdiği 16.08.1995 tarihine kadar tedavi gördüğü ve 15.09.1995 tarihinden itibaren çalışabileceğine karar verildiği ve aynı tarihten geçerli olmak üzere sürekli iş göremezlik geliri bağlandığı, davacının 15.03.2007 tarihinde davasını kısmen ıslah ettiği, ıslahen artırılan miktarla ilgili olarak davalı tarafça süresinde zaman aşımı def’i inde bulunulduğu uyuşmazlık konusu değildir. Uyuşmazlık bu tür davalarda B.K.’nun 125. maddesi gereğince uygulanmakta olan 10 yıllık zaman aşımı süresinin hangi tarihte başlatılması gerektiği noktasında toplanmaktadır.
Uygulama ve öğretide kabul edildiği üzere, zamanaşımı failin ve zararın öğrenildiği tarihten başlatılmalıdır. Zarar görenin zararı öğrenmesi demek, zararın varlığı, mahiyeti ve esaslı unsurları hakkında bir dava açma ve davanın gerekçelerini göstermeye elverişli bütün hal ve şartları öğrenmiş olması demektir. Vücut bütünlüğünün ihlalinden doğan zarar, ancak bakım ve tedavi sonucunda düzenlenen hekim raporuyla belirli bir açıklığa kavuşur. Bedensel zararın gelişim, gösterdiği durumlarda zamanaşımına başlangıç olarak hastalık seyrinin yani gelişimin tamamlandığı tarihin esas alınması gerekir. Somut olayda değişen ve gelişen bir durumun söz konusu olmadığı, davacının 15.09.1995 tarihinden itibaren çalışabileceğine ilişkin rapora göre 15.09.1995 tarihinden itibaren başlatılmak üzere sürekli iş göremezlik geliri bağlandığı ortadadır.
Hal böyle olunca, davacı tarafından 15.03.2007 tarihinde maddi tazminattın ıslahen artırılması üzerine, süresi içerisinde davalı tarafından ileri sürülen zamanaşımı def"i nin kabul edilerek ıslahen artırılan miktara ilişkin maddi tazminat talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, ıslahen artırılan miktarı da kapsar biçimde maddi tazminat talebinin kabulüne karar usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozmanın niteliğine göre davalının sair temyiz itirazları ile davacının temyiz itirazlarının bilahare incelenmesine davalı yararına takdir edilen 550.00 YTL duruşma Avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, fazla alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 05.02.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.
