Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2013/8705 Esas 2014/944 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/8705
Karar No: 2014/944
Karar Tarihi: 20.01.2014

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2013/8705 Esas 2014/944 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetine karar vermiştir. Mala zarar verme suçundan verilen adli para cezasının miktarı 3.000 TL olduğu için bu hükmün temyizi mümkün değildir. Hırsızlık suçuna ilişkin olarak ise, sanık hakkında TCK'nın 53/1-c maddesi gereğince kendi alt soyu üzerindeki velayet hakkından vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbiri uygulanacak, ancak bu tedbir sadece koşullu salıvermeye kadar uygulanabilecektir. Kararın diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunduğundan düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şöyledir: 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete\"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun, 5237 sayılı TCK'nın 53/1-c maddesi.

2. Ceza Dairesi 2013/8705 E. , 2014/944 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Mala zarar verme suçundan verilen karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre;14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteğinin aynı kanunun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II- Hırsızlık suçundan verilen karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
TCK"nın 53/1-c maddesinde belirtilen velayet hakkından vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin aynı maddenin 3.fıkrası uyarınca sadece sanığın kendi alt soyu yönünden koşullu salıvermeye kadar uygulanabileceğinin gözetilmemesi, bozmayı gerektirmiş, sanığın itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 1412 Sayılı CMUK"nın 321.maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c maddesinde belirtilen kendi alt soyu üzerindeki velayet hakkından vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin aynı maddenin 3.fıkrası uyarınca koşullu salıvermeye kadar uygulanmasına,karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.