Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/4749 Esas 2020/822 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/4749
Karar No: 2020/822
Karar Tarihi: 06.02.2020

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/4749 Esas 2020/822 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, müvekkilinin desteği olan sürücü olduğu sırada davalıya ait trafik sigortalı aracın 19.05.2008 tarihindeki tek taraflı kazasında desteğinin öldüğünü açıklayarak 66.122,92 TL maddi tazminatın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı, desteğin kusurlu olduğunu iddia ederek davanın reddedilmesini savunmuştur. İlk derece mahkemesinde, dosya kapsamı, tarafların iddia ve savunmaları değerlendirilerek davanın kabulüne karar verilmiştir. Ancak davalı, Bölge Adliye Mahkemesi'ne istinaf başvurusunda bulunarak davanın reddedilmesi talebinde bulunmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi, davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermiştir. Temyiz edilen karar usul ve yasaya uygun bulunarak, davalı vekilinin temyiz isteminin reddiyle Bölge Adliye Mahkemesi kararının HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca onaylanması gerektiği belirtilmiştir. Söz konusu kanun maddesi, temyiz edilen kararın yanlış olduğuna dair kanıt gösterilemediği takdirde temyiz isteminin reddedilmesi gerektiğini ifade etmektedir.
Kanun maddeleri: HMK 355 vd., 369/1., 371, 372, 370/1.

17. Hukuk Dairesi 2018/4749 E. , 2020/822 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22.Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair mahkeme kararına karşı davalı vekilinin istinaf başvurusunun reddine dair verilen kararın Yargıtayca incelenmesi süresi içinde davalı vekili tarafından istenmiş olmakla dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkilinin desteğinin sürücüsü olduğu, davalıya trafik sigortalı aracın 19.05.2008 tarihinde meydana gelen tek taraflı kazasında desteğinin öldüğünü açıklayıp 66.122,92 TL maddi tazminatın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, desteğin meydana gelen kazada tam kusurlu olduğundan talebin teminat dışında kaldığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
İlk Derece mahkemesince, dosya kapsamı, tarafların iddia ve savunmaları değerlendirilerek davanın kabulüne karar verilmiş; karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesince, davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş; Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk derece mahkemesince verilen karara yönelik olarak davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine
HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, Dairemiz karar örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesine gönderilmesine ve aşağıda dökümü yazılı 3.386,86 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 06/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.