Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2021/2216 Esas 2021/6319 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/2216
Karar No: 2021/6319
Karar Tarihi: 17.03.2021

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2021/2216 Esas 2021/6319 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, davalı işverenin işyerinde çalıştığı sürelerde yıllık izin ücretinin kullandırılmadığını iddia ederek tahsili istemiyle dava açmıştır. Davalı işveren ise mevsimlik işçi statüsünde olduğunu ve yıllık izin hakkının doğmayacağını savunmuştur. Mahkeme davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davalı taraf kararı temyiz etmiştir.
Yüksek Mahkeme, davacının mevsimlik işçi statüsünde olmasının yıllık izin hakkını etkilemeyeceğine ve 11 ayı geçen çalışmaların yıllık izin hakkı doğurabileceğine dair Yargıtay kararlarına atıfta bulunarak, davacının kadroya geçmeden önceki dönem çalışmalarının 1999 ve 2000 yılları ile kadroya geçtiği dönem de dikkate alınarak yıllık izin ücretinin hesaplanması gerektiğine karar vermiştir.
Kararda, temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların temyiz edilemeyeceği ve kesinlik sınırının dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınarak belirlendiği belirtilmiştir.

9. Hukuk Dairesi 2021/2216 E. , 2021/6319 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Dava, davacının davalıya ait işyerinde iş sözleşmesiyle çalıştığı sürelerde kullandırılmayan yıllık izin ücretinin tahsili istemine ilişkindir.
Davalının Cevabının Özeti:
Davalı işveren, davacının mevsimlik işçi statüsünde çalıştığını bu sebeple yıllık izin hakkının doğmayacağını savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1- Davalı Temyizi Yönünden;
Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.
Dosya içeriğine göre; hüküm altına alınan ve temyize konu edilen miktarın toplamı 906,30-TL olup karar tarihi itibari ile 2.080,00 TL temyiz kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davacı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427, 432. maddeleri uyarınca REDDİNE,
2-Davacı Temyizi Yönünden;
Dosyada bulunan Sosyal Güvenlik Kurumu hizmet cetveli ile işe giriş bildirgelerinden davacının sadece 1999 ve 2000 yıllarındaki çalışmasının 11 ayı geçtiği, hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise yalnızca daimi kadroya geçtiği 02.02.2001 tarihinden sonraki çalışmaları dikkate alınarak hesaplama yapıldığı anlaşılmaktadır. Yerleşmiş Yargıtay uygulamalarına göre 11 ayı bulan çalışmalar artık mevsimlik olmaktan çıkmakta olup sadece mevsimlik çalışma dahi olsa 11 ayı aşan çalışmalar için yıllık ücretli izin hakkı doğmaktadır. Hükme dayanak yapılan bilirkişi raporunda davacının kadroya geçtikten sonraki çalışma süresi esas alınarak yıllık izin ücreti hesap edilmiştir.
Hal böyle olunca, davacının kadroya geçmeden önceki dönem çalışmasının 11 ayın üzerine çıktığı 1999 ve 2000 yılları ile kadroya geçtiği dönemin dikkate alınarak yıllık izin alacağı hesap edilmesi gerekirken yalnızca kadroya geçtiği dönemin dikkate alınarak yıllık izin hesaplanması ve hüküm kurulması hatalıdır.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.03.2021 gününde oybirliği ile karar verildi.