Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/23350 Esas 2015/11877 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/23350
Karar No: 2015/11877

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/23350 Esas 2015/11877 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi         2014/23350 E.  ,  2015/11877 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : Boşanma

    Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, reddedilen tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 08.06.2015 günü tebligata rağmen taraflar adına kimse gelmedi. İşin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
    1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
    2-Davacının yoksulluk nafakası isteğinin kabul edilebilmesi için boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceğinin belirlenmesi gerekir. Her ne kadar davacı kadın hakkında yapılan zabıta araştırmasında çalıştığı tespit edilmiş ise de; dosya içerisinde bulunan 15.03.2013 tarihli Sosyal Güvenlik Kurumu kaydına göre davacı kadının Sosyal Güvenlik Kurumunda kaydının bulunmadığı anlaşılmaktadır. Buna göre mahkemece, davacı kadının çalışıp çalışmadığı, çalışıyorsa düzenli ve sürekli bir gelirinin bulunup bulunmadığının tespiti ile boşanma halinde bu gelirin kendisini yoksulluktan kurtarıp kurtarmayacağı araştırılarak, sonucu itibarıyla karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme neticesinde yazılı şekilde yoksulluk nafakası talebinin reddine karar verilmesi doğru olmamıştır.
    3-Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına (TMK. md. 186/1). geçimine (TMk md. 185/3), malların yönetimine (TMK.m. 223. 242. 244. 262. 263. 264. 267. 215) ve çocukların bakım ve korunmasına (TMK.m. 185/2) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden (resen) almak zorundadır (TMK.m.169). O halde; Türk Medeni Kanununun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek dava tarihinden geçerli olmak üzere müşterek çocuk ... yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.
    SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2 ve 3. bentte gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 08.06.2015 (Pzt.)

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.