MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı-davalı tarafından, hükmedilen nafakalar ve velayet yönünden, davalı-davacı kadın tarafından ise, davacı-davalı erkeğin davası, kusur belirlemesi, tazminatların reddi, nafaka miktarları ve kişisel ilişki yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 08.06.2015 günü tebligata rağmen taraflar adına kimse gelmedi. İşin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece "tarafların eşit kusurlu davranışlarıyla evlilik birliğinin temelinden sarsıldığı, her ikisinin de dava açmakta haklı olduğu" kabul edilerek boşanmalarına karar verilmiştir. Yapılan soruşturma ve toplanan delillerle; davacı-davalı erkeğin eşine sık sık fiziksel şiddet uyguladığı, eşininin ailesini istemediği, eşini aşağıladığı ve hakaret ettiği gibi, güven sarsıcı davranışta bulunduğu, davalı-davacı (kadın )"ın da, eşine ve ailesine hakaret ettiği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu duruma göre, davacı-davalı erkek ağır kusurlu ise de, kadın da kusurlu olup, kendisi de boşanmayı talep ettiğine göre, davacı-davalı erkeğin boşanma davasına itirazı hakkın kötüye kullanılması niteliğindedir. Evlilik birliğinin devamında kadın bakımından korunmaya değer bir yarar kalmamış. Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi şartları erkeğin davası yönünden gerçekleşmiştir. Bu sebeple davacı-davalı erkeğin boşanma davasının kabulü bu bakımdan sonucu itibarıyla doğru bulunmuş, kadının bu yöne ilişkin temyiz itirazları verinde görülmemiş, davacı-davalı erkeğin tüm, davalı-davacı kadının aşağıdaki bentler kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersiz bulunmuştur.
2-Yukarıda belirtilen olaylara göre, boşanmada davacı-davalı erkeğin daha fazla kusurlu olduğu anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanununun 174/1. ve 2. maddesi koşulları kadın yararına oluşmuştur. Bu duruma göre davalı-davacı kadın yararına uygun miktarlarda maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, isteğin reddi doğru bulunmamıştır.
3-Müşterek çocuk ... 2011 doğumludur. Davacı-davalı baba ile çocuk arasında her ayın 1. ve 3. haftaları cuma günü saat 18:00 ile pazar 18:00 arası, dini bayramların 2. günü saat 12.00" dan 3. günü 18.00" arası, babalar günü saat 12 00 ile 18:00 arası, okulların yarıyıl tatilinde ilk hafta Cumartesi saat 12:00 ile 2. hafta cumartesi saat 18:00 arası, her yıl Temmuz ile 15 temmuz arası ve 20 Ağustos ile 5 eylül arası kişisel ilişki kurulmuştur. Müşterek çocuğun yaşı nazara alındığında ana bakım ve şefkatine muhtaç olup bu şekilde bir düzenleme bedeni ve fikri gelişmesine engel olacağı gibi, davalı-davacı annenin velayet görevini gereği gibi verine getirmesine de engel olacaktır. Şu halde daha uygun süreli kişisel ilişki kurmak gerekirken yazılı şekilde hüküm verilmesi usul ve yasaya aykırıdır
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle maddi ve manevi tazminat ve kişisel ilişki süresi yönünden davalı-davacı kadın yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple hükmün kusura ilişkin gerekçesi değiştirilmek suretiyle ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 08.06.2015(Pzt.)