MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tenfiz davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili şirketin merkezinin Monaco"da bulunduğunu, müvekkili şirket tarafından davalı firmaya sözleşme ile Uydu Kapasite Tahsisi ve Uplink Hizmeti sağlandığını, fakat sözleşme bedelinin tahsil edilemediğini, müvekkili şirket alacaklarının Paris Ticaret Mahkemesi"nde açılan dava sonucu cezai şart alacağı ile ana para alacağının faizi ile birlikte tahsiline karar verildiğini, davalı tarafından temyiz edilmeyen mahkeme kararının 25.12.2014 tarihi itibariyle kesinleştiğini, karar ve kesinleşme şerhi aslı ile onaylı tercümesinin sunulduğunu ileri sürerek, 2675 SK"nın 34. maddesi uyarınca kararın Türkiye"de icra edilebilmesi için tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; tenfiz kararı verilebilmesi için tenfize konu mahkeme kararının kesinleştiğini gösteren ve o ülke makamlarınca usulen onanmış yazı veya belge ile onanmış tercümesinin ibrazının gerektiği, ancak davacı tarafından dosyaya ibraz edilen belgelerin hiçbirinde kararın her iki tarafa da tebliğ edildiği ve kesinleştiğinin yazılı olmadığı, sadece davacı tarafın talebi üzerine temyiz mahkemesine temyiz beyanının teslim edilmediğine dair belge olduğu, davacı tarafından tenfizi istenilen mahkeme kararının açıkça taraflara hangi tarihte tebliğ edildiği, hangi tarihte ve ne şekilde kesinleştiğini gösteren Fransız makamlarınca usulen onanmış belge ibraz edilmediğinden davanın önşartı yerine getirilmediği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Somut olayda; tenfize konu Paris Ticaret Mahkemesi’nin 12.04.2013 tarihli karar aslı ile kararın taraflarca temyiz edilmediğine dair Paris Adalet Sarayı İstinaf Mahkemesince düzenlenen 24.11.2014 tarihli belge aslı ve apostil şerhi alınmış Türkçe tercümelerinin dosyaya sunulmuş oldukları kaldı ki davanın devamı sırasında davalı tarafça tenfize konu kararın temyiz edildiğine dair beyanda da bulunulmadığının anlaşılmasına göre, mahkemece davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde yanılgılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 09.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.