Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15147 Esas 2020/1892 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/15147
Karar No: 2020/1892
Karar Tarihi: 27.02.2020

Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15147 Esas 2020/1892 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2017/15147 E., 2020/1892 K. sayılı kararda, defter ve belgeleri gizleme suçu ile suçlanan sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin infaz aşamasında Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararının gözetilmesi gerektiği belirtilmektedir. Kararda, suç tarihinin gerekçeli kararda yanlış yazıldığı fakat düzeltilerek 21.10.2013 olarak kabul edildiği ifade edilmektedir. Hükümde herhangi bir isabetsizlik olmadığı ve sanığın temyiz nedenleri gereksiz olduğundan hüküm ONANMIŞTIR.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 141/1. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı.

11. Ceza Dairesi 2017/15147 E. , 2020/1892 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Defter ve belgeleri gizleme suçunda, suç tarihinin ibraz için verilen yasal sürenin bitimini izleyen tarih olduğu dikkate alındığında, gerekçeli karar başlığına "03.10.2013" şeklinde yanlış yazılan suç tarihinin "21.10.2013" olarak mahallinde düzeltilmesi, sanık hakkında tekerrüre esas alınan Sivas 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/290 Esas, 2012/678 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin, 5237 sayılı TCK"nin 141/1. maddesinde yazılı basit hırsızlık suçuna ilişkin olduğu ve 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınabilecek söz konusu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi ve 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış ve sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA, 27.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.