MAHKEMESİ : ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ

... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 29.09.2015 tarih ve 2015/1462-2015/1462 D.İş sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi ihtiyati haciz talep eden (alacaklı) vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
İhtiyati haciz talep eden vekili; müvekkili ile .... arasında imzalanan kredi sözleşmesini karşı taraf borçluların 3.300.000,00 Euro limit dahilinde müteselsil kefil sıfatıyla imzaladıklarını, bu kredi kapsamında muhtelif tarih ve bedelli akreditifler açılarak toplamda 9.971.468,35 TL"nin banka kaynaklarından ödenmek zorunda kalındığını, borçlulara ihtarname tebliğine rağmen borcun geri ödenmediğini ileri sürerek borçluların taşınır, taşınmaz malları ile üçüncü kişilerdeki hak ve alacaklarının ihtiyaten haczine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasındaki ihtilafın kredi-akreditif işlemlerinden kaynaklandığı, bu nedenle yargılamaya muhtaç olduğu gerekçesiyle ihtiyati haciz talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, ihtiyati haciz talep eden (alacaklı) vekili temyiz etmiştir.
Talep, kredi sözleşmesinden kaynaklanan ihtiyati haciz istemine ilişkin olup, mahkemece yazılı şekilde talebin reddine karar verilmiştir. Ancak, İİK"nın ihtiyati haciz koşullarını düzenleyen 257. maddesinde, vadesi gelmiş ve rehinle temin edilmemiş bir para borcunun alacaklısının borçlunun yedinde veya üçüncü şahısta olan taşınır ve taşınmaz mallarını ve alacaklarıyla diğer haklarını ihtiyaten haczettirebileceği düzenlenmiştir.
Somut olayda, talep dilekçesine ekli belgelerden de anlaşılacağı üzere, alacaklı banka ile .... arasında imzalanmış bulunan kredi sözleşmesini borçluların müteselsil kefil ve garantör sıfatıyla imzaladıkları anlaşılmış ve alacak tutarları için borçlulara hesap kat ihtarı gönderilmiştir. İhtiyati haciz taleplerinde tam bir ispatın aranmasının gerekmediği, yaklaşık ispatın yeterli olduğu da dikkate alındığında, hesap kat ihtarında belirtilen ve ödenmediği ileri sürülen alacak tutarı için alacaklı bankanın ihtiyati haciz talebinde bulunmasında yasaya aykırı bir yön bulunmamaktadır. Bu durumda, mahkemece, İİK’nın 257. maddesinde gösterilen şartlar çerçevesinde talebin ele alınıp değerlendirilmesi gerekirken, taraflar arasındaki ihtilafın yargılamaya muhtaç olduğu gerekçesiyle ihtiyati haciz talebinin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın ihtiyati haciz talep eden (alacaklı) yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle ihtiyati haciz talep eden (alacaklı) vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın ihtiyati haciz talep eden yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 30.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.