Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8053 Esas 2020/1888 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8053
Karar No: 2020/1888
Karar Tarihi: 27.02.2020

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8053 Esas 2020/1888 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın 2006-2008 yılları arasında sahte fatura kullanma suçundan mahkum olduğu belirtilmiştir. Ancak her yılın ayrı bir suç olduğu gözetilmeden tek suçtan hüküm kurulmasıyla eksik ceza tayini yapılmıştır. Mahkemede verilen hüküm ele alınarak incelenen dosyaya göre eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmediği için sanık müdafinın temyiz nedenleri reddedilmiştir. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 3. fıkrasına göre, velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmadan koşullu salıverilme tarihine kadar yoksunluğun sadece kendi altsoyu yönünden devam edeceği hapis cezasının da infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden eksik ceza tayini yapılmıştır. Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararına göre bu yoksunluk süreci infaz aşamasında dikkate alınmalıdır.
Kanun Maddelerinin Detaylı ve Açıklayıcı Olarak Eklenmesi:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: \"Cezaevinde geçirilmesi uygun görülen kısmı koşullu salıverilme hükümlerine tabi tutulmak suretiyle hükmedilen hapis cezasından yoksun bırakma şekilleri\"
- Madde 53'ün 3. fıkrası: \"Hükümlü, müebbet hapis cezası dışında hükmedilen ve altsoyu dışındaki kişilere karşı işlenen suçlardan dolayı hükmedilen hapis cezasından velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun kalır; yoksunluğun süresi koşullu salıverilme tarihine kadar devam eder.\"

11. Ceza Dairesi 2017/8053 E. , 2020/1888 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanık hakkında 2006, 2007 ve 2008 takvim yıllarında “sahte belge kullanma” suçlarından kamu davası açıldığı ve her bir takvim yılının birbirinden bağımsız ve ayrı suçlar olduğu gözetilmeden yazılı şekilde tek suçtan hüküm kurulmak suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki "velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada toplanan deliller, gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak, yüklenen suçun sübutu kabul, kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 27.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.