Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/15703 Esas 2014/494 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 14 - 2011/332857

Cinsel taciz suçundan sanık İ.. K.."ın yapılan yargılaması sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetine dair Düziçi Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 15.02.2011 gün ve 2010/254 Esas, 2011/92 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ile mağdurenin ailesi arasında borç ihtilafının bulunduğunun sanık ile mağdure beyanları ile sabit olması, mağdurenin beyanı ile tanık kızının beyanı arasında sanığın eve geldikten sonra bir daha geri gelip tacizde bulunulduğuna ilişkin beyanlar arasında çelişki bulunması, yine sanığın mağdurenin yanında yetişkin sayılabilecek yaştaki kızı varken tacize konu sözleri söylemesinin hayatın olağan akışına uymaması karşısında, sanığın atılı suçu işlediğine ilişkin şüpheden uzak yeterli delil bulunmadığı gözetilmeden sanığın beraati yerine mahkûmiyetine hükmolunması,
Kabule göre de;
Hapis cezasına mahkûmiyetinin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK.nın 53/3. maddesine göre 53/1-c madde ve bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili hak yoksunluğunun koşullu salıvermeye kadar uygulanacağı, alt soyu haricindekiler yönünden ise bu hak yoksunluğunun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.