Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2020/292 Esas 2020/3462 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Ankara 9. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki istirdat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -


Davacı vekili, taraflar arasında "İletim Sistemi Sistem Kullanım Anlaşma"ları imzalandığını, davalı tarafından Sistem Kullanım Anlaşmasında belirlenen sınırların aşıldığı gerekçesiyle ocak, şubat, mart, nisan, mayıs, haziran, temmuz, ağustos ve eylül 2013 dönemi için düzenlenen reaktif cezasına ilişkin faturaların hukuka aykırı olduğunun tespiti ile işbu faturalar nedeniyle ödenen 12.183.270,86 TL ceza bedelinin ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; Ocak 2013-Eylül 2013 dönemleri arasında "Sistem Kullanım Anlaşması"nın "cezai şartlar" başlıklı maddesi kapsamında cezaî işlem uygulandığını, Sistem Kullanım Anlaşmasının 9. maddesinde "uyarı" koşulunun bulunmadığını, yapılan işlemin anlaşma ve mevzuat hükümlerine uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir
Mahkemece iddia savunma ve dosya kapsamında; yanlar arasında 22.05.2012 tarihli "Sistem Kullanım Anlaşması" ve 18.09.2009 tarihli "Bağlantı Anlaşması" bulunduğu, Bağlantı Anlaşması"nın davaya konu edilen Ocak 2013 - Eylül 2013 dönemleri arasında da geçerli olduğu, Bağlantı Anlaşması"nın "cezaî şartlar" başlıklı 16. maddesinde uyarı şartının varlığını devam ettirdiği, kullanıcı davacı tarafından yapılan ihlâlin ortadan kaldırılmasına ilişkin davalı idarece uyarı koşulu yerine getirilmeden ceza faturası tanziminin usulsüz olduğu gerekçesiyle ihtirazi kayıtla ödendiği görülen toplam 12.183.270,86 TL"nin ödeme tarihi olan 14.11.2013 tarihinden itibaren davalıdan tahsiline karar verilmiş, karara karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davalı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 05.11.2020 tarihinde kesin olarak oy birliği ile karar verildi.