Davacı, iş kazası sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine  karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.                
Dava, iş kazası sonucu beden güç kaybına uğrayan davacının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemce istemin reddine karar verilmiştir.
Zararlandırıcı sigorta olayına maruz kalan işçi, olay günü,  davalı işverene ait Restoran bölümünde bir tablonun duvara asılması için beton çivisini çakması esnasında , fırlayan çivinin gözüne isabet etmesi  sonucu geçirdiği iş kazası neticesi  gözünden yaralanmıştır.
İnsan yaşamının kutsallığı çerçevesinde işveren, işyerinde işçilerin sağlığını ve güvenliğini sağlamak için gerekli olanı yapmak ve bu husustaki şartları sağlamak ve araçları noksansız bulundurmakla yükümlü olduğu İş Kanunu’nun 77. maddesinin açık buyruğudur.
Dava konusu,iş kazası ile ilgili ilk araştırma 28 .02.2005 tarihinde Sosyal Sigorta Kurumu müfettişi M.A.K. tarafından yapılmış,davacı bu tarihte verdiği ifadesinde  işyerinde foseptik  ve havuz temizleme işinde çalıştığını olay günü teknik servis müdürü tarafından tabloların restoran duvarlarına asılması için görevlendirildiğini, matkap istediği halde matkap kullanmanın yasak olduğunun belirtildiğini,koruyucu gözlük verilmediğini,çivi çaktığı en son duvarın kolon olması nedeniyle zorlandığını.sağ eliyle çiviye vurması sırasında  çivinin aniden fırlaması nedeniyle   gözüne çarptığını beyan etmiştir.Aynı tarihte  beyanları alınan M.Ş.ve  H.T.davacının böyle bir işte görevlendirilmediği, kendiliğinden diğer arkadaşlarına yardım etmek istediğini,davacının gözlüğü olmadığını ancak diğer işci D.Ş.de gözlük bulunduğu belirtilmiştir. Müfettiş tarafından yapılan araştırma ve alınan ifadeler sonucunda  davalı işverenin  yeterli iş güvenliği önlemlerini almaması sonucu kusurlu olduğu,davacının ise dikkatsiz ve tedbirsizliği nedeniyle sorumluluğu bulunduğu ancak bağışlanmaz kusuru olmadığı tesbit edilmiştir. Bu tesbitten 6 ay sonra İş Müfettişi C.Ö.tarafından sadece İşveren müdürü T.T.ve  Teknik servis elemanı H.T.’nın   görgüye dayalı olmayan  ifadelerine  dayanılarak , kendine görev verilmiş osun veya olmasın  kalıp ustası olan davacının sadece duvara çivi çakmaktan ibaret bir işin ifası sırsında dikkatsiz ve tedbirsiz davranarak %100 kusurlu olduğu  yönünde rapor tanzim edilmiştir.
Mahkemece alınan 03.04.2006 tarihli bir İş Güvenliği Uzmanı Makine Mühendisi O.Ç. tarafından düzenlenen kusur raporunda  tanık ve davacı ifadeleri özetlenerek  İş Kanunu 77.madde ve  İş Güvenliği Tüzüğü hükümleri yönünden bir değerlendirme yapılmaksızın  yapılan işle ilgili herhangi bir araç ve gerece lüzum olmadığı ,koruyucu gözlüğe gerek olmadığı .işveren görevlendirmesinin bir önemi bulunmadığı ,şeklinde yasal dayanağı bulunmayan soyut saptamalarla  İş Müfetteşi raporu doğrultusunda davacının %100 kusurlu olduğu  saptanmıştır, Alınan bu rapor dava konusu  olayın özelliğine göre  ,bu konunun uzmanı olmayan makine mühendisi tarafından düzenlenmiş olmasının ötesinde .İş Kanunu ve İş Güvenliği Mevzuatı  çerçevesinde bir değerlendirme yapılmadığından hükme esas alınacak nitelikte değildir.                   
05.07.2006 tarihli üç İş Güvenliği uzmanı tarafından düzenlenen bilirkişi raporunda da   işverenin müdürü olan T.T.’ın iş müfettişine verdiği ifadesine  çivi çakılacak mesafenin 1.80cm olduğu yolundaki beyanı esas alınarak merdiven kullanılmasına gerek olmadığı, Sosyal Sigorta Müfettişince alınan ilk ifadelerde .diğer işçide koruyucu gözlük bulunduğu belirtilmesine rağmen  bilirkişi heyetinin nerede araştırma yaptığı belirtilmeksizin afaki saptamalarla koruyucu gözlük kullanılmasına gerek olmadığı belirlenmiştir. İş Kanunu ve İş Güvenliği Mevzuatı hükümlerine göre yeterli bir değerlendirme yapılmaksızın ,soyut saptamalar ve görgüye dayalı olmayan yanlı tanık beyanlarına  göre düzenlenen bu raporunda olayın oluşuna uygun olmadığı görülmektedir.Bu tür davalarda işverenin tamamen kusursuz kabul edilebilmesi için İş kanunun 77.maddesi gereğince  işyerindeki işçilerin sağlığı  ve iş güvenliğini sağlamaya yönelik her türlü tedbiri almak ,uygun çalışma ortamını hazırlamak,araçları noksansız bulundurmak,işçileri etkin bir biçimde denetlemek ,gözetlemek gibi tüm yükümlülüklerini özenle yerine getirmesi gerekir. Dosya içerisinde mevcut bilirkişi raporlarında bu yönde  yapılmış bir tesbit bulunmadığı gibi davacının  alınan hangi tedbire uymayarak %100 kusura neden olacak  eylemiyle kazaya sebebiyet verdiği de net olarak ortaya konulmamıştır.Şayet davalı işveren, İş kanunun  kendisine yüklediği tüm yükümlülükleri yerine getirmiş ise , hukuksal ve teknik anlamda .fennen önlenmesi mümkün olmayan bir  durum olan  kaçınılmazlıktan söz edilmesi gerekir ki  ,bu halde de Borçlar Kanunu’nun 43.maddesi dikkate alınarak hakkaniyet ölçüsünde işverenin sorumluluğu  söz konusudur.                        
Mahkemece yapılacak iş;  tanık ifadelerinde ismi geçen diğer işci D.Ş.ve daha önce ifadesi alınan C.P.yeniden dinlenilerek  dava konusu iş kazasına neden olan iş ile ilgili ayrıntılı beyanları alınarak  tanık ifadeleri arasındaki çelişki ve belirsizliğin giderilmesi sağlanmalı, konusunda uzman üç kişilik bilirkişi heyetinden, İş Kanunu’nun 77. maddesinin öngördüğü koşulları göz önünde tutarak ve özellikle yapılan iş gözetilerek bu işin elektrikli bir makinayla yapılıp yapılamayacağıda tartışılarak işyerinin niteliğine göre, işyerinde uygulanması gereken İşçi Sağlığı ve İşgüvenliği Tüzüğünün ilgili maddelerini incelemek suretiyle, işverenin, işyerinde alması gerekli önlemlerin neler olduğu, hangi önlemleri aldığı, hangi önlemleri almadığı, alınan önlemlere işçinin uyup uymadığı gibi hususları ayrıntılı bir biçimde incelemek suretiyle kusurun aidiyeti ve oranını hiç bir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek biçimde yeniden rapor alınarak oluşacak sonuca göre karar vermekten ibarettir.
Bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 22.01.2008 gününde oybirliğiyle  ile karar verilmiştir.