Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/4579 Esas 2020/4407 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4579
Karar No: 2020/4407
Karar Tarihi: 10.03.2020

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/4579 Esas 2020/4407 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme Ceza Dairesi tarafından 2020/4579 E. ve 2020/4407 K. ile hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hüküm incelendi. İlk suçtan verilen cezaya ilişkin temyiz istemi esastan reddedildi. İkinci suça ilişkin temyiz istemi ise, bir tanık beyanına dayanılarak karar verildiği, tutanakların gerçeği yansıtmadığı ve mahkumiyetine yeterli delil bulunmadığına yönelik olduğu belirlendi ve hüküm bozuldu. Ancak, sanığın Antalya 4. Asliye Ceza Mahkemesi'nde birden fazla suçtan verilen cezaları bulunduğu göz önüne alınmadan ilamın tamamının tekerrüre esas alınması suretiyle hüküm kurulması nedeniyle hüküm fıkrasından TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması ve yerine sanığa verilen 4 yıl 2 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınarak sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve infazdan sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiği belirtildi. Kararda, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-a ve 298. maddelerine atıfta bulunuldu.

2. Ceza Dairesi 2020/4579 E. , 2020/4407 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : İstinaf isteminin esastan reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1. Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlal suçundan kurulan hüküm ile ilgili temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nın 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK"nın 298. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2. Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hüküm ile ilgili temyiz isteminin incelenmesine gelince;
5271 sayılı CMK"nın 288. maddesinin ""Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır."" ve aynı Kanun"un 294. maddesinin ise; ""Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir."" şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin, sadece bir tanık beyanına dayanılarak karar verildiği, dosya kapsamında yer alan tutanakların gerçeği yansıtmadığı ve mahkumiyetine yeterli delil bulunmadığına yönelik olduğu belirlenerek anılan sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Antalya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/366 Esas – 2011/782 Karar sayılı ilamında birden fazla suçtan verilmiş cezalar olduğu gözetilerek, bu cezalardan en ağırının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, ilamın tamamının tekerrüre esas alınması suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları, bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA; ancak bu aykırılığın aynı Kanun"un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılmasına ve yerine Antalya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/366 Esas – 2011/782 Karar sayılı ilamındaki, 5237 Sayılı TCK’nın 142/2-d maddesi uyarınca verilmiş 4 yıl 2 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınarak sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve infazdan sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi suretiyle CMK"nun 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesi kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN DÜZELTİLEREK ESASTAN REDDİNE, 10.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.