Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2019/7358 Esas 2020/205 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7358
Karar No: 2020/205
Karar Tarihi: 08.01.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2019/7358 Esas 2020/205 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Akçaabat 1. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkumiyeti kararlaştırıldı. Ancak yapılan tebligatın usulsüz olduğu anlaşılarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iadesine karar verildi. Kararda, sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin kararının usulsüz tebliğ edildiği ve daha sonra verilen mahkeme kararının hukuki değerden yoksun olduğu belirtildi. Karara göre, uyuşturucu madde suçuna ilişkin tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri, durma kararı niteliğinde olup itiraz kanun yoluna tabidir. Kanun maddeleri ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191/2 maddesi ve 6217 sayılı Kanun'un 20. maddesi olarak belirtilmiştir.

20. Ceza Dairesi 2019/7358 E. , 2020/205 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : AKÇAABAT 1.Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Tebligat memuru, tebliğ yapılacak kişinin veya onun adına tebligatı almaya ehil kişilerin adreste bulunmamaları halinde, bu kişilerin adreste bulunmama sebeplerini komşu, yönetici, kapıcı vb. kişilere sorarak araştırmalı, tespitlerini onların beyanlarını ve imzalarını alarak tebliğ mazbatasına şerh etmeli ya da imzadan imtina etmeleri halinde bu durumu tebliğ mazbatasına şerh etmelidir. Dosya içerisindeki gerekçeli kararın tebliğine ilişkin tebligat parçasında ise, söz konusu adresin sanığın mernis adresi olduğundan bahisle Tebligat Kanunu"nun 21/2 maddesine göre tebliğ edildiği belirtilerek sanığın adreste bulunmama sebebi komşu, yönetici vb. kişilerden sorulup araştırılmadan bu konuda herhangi bir açıklama yazılmadan yapılan tebligatın usulsüz olduğu anlaşıldığından; öğrenme üzerine sanığın kararı süresi içerisinde temyiz ettiği kabul edilerek, tebliğnamenin bu konuya ilişkin temyiz isteminin reddi düşüncesine iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen Akçaabat Sulh Ceza Mahkemesinin 19.06.2014 tarih, 2013/674 esas, 2014/529 karar sayılı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına dair kararın, sanık tarafından mahkemeye bildirilen adrese söz konusu adresin sanığın mernis adresi olduğundan bahisle Tebligat Kanunu"nun 21/2 maddesine göre tebliğ edildiği belirtilerek, sanığın adreste bulunmama sebebi komşu, yönetici vb. kişilerden sorulup araştırılmadan bu konuda herhangi bir açıklama yazılmadan yapılan usulsüz tebligat ile Trabzon Denetimli Serbestlik ve Yardım Şube Müdürlüğü"ne gönderilerek infazına başlandığı, bu hali ile19.06.2014 tarihli söz konusu kararın kesinleşmediği, akabinde Denetimli Serbestlik Müdürlüğü tarafından usulüne uygun tebligatlar yapılmadan denetim dosyasının kapatılması sonrası verilen Akçaabat 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 15.06.2015 tarih, 2015/64 esas ve 2015/921 karar sayılı kararının hukuki değerden yoksun olduğu anlaşıldığından,
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen "tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ilişkin kararlar, sözü edilen fıkraya 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 20. maddesi ile eklenen son cümleye göre durma kararı niteliğinde olup itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 08.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.