15. Ceza Dairesi Esas No: 2015/8779 Karar No: 2018/5514 Karar Tarihi: 12.09.2018
Nitelikli dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2015/8779 Esas 2018/5514 Karar Sayılı İlamı
15. Ceza Dairesi 2015/8779 E. , 2018/5514 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık HÜKÜM : 5237 sayılı TCK"nın 158/1-f-son, 62, 52/2-4 ve CMUK 326/son maddeleri gereğince mahkumiyet
Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmü sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü; Kanunda yaptırım olarak hapis cezasıyla birlikte gün para cezasının öngörüldüğü dolandırıcılık suçundan dolayı sanık hakkında ceza tayin edilirken, temel cezanın belirlenmesinden sonra, tüm artırım ve indirim nedenleri hem hapis hem de gün adli para cezası yönünden, belirlenen temel ceza üzerinden uygulandıktan sonra ortaya çıkan sonuç gün adli para cezasının TCK 52/2. maddesi uyarınca paraya çevrilmesi gerekirken, belirlenen temel cezadan sonra TCK 52/2. maddesi uygulanarak gün adli para cezasının paraya dönüştürülmesi, sonrasında uygulanan artırım ve takdiri indirim maddelerinin bu miktar üzerinden uygulanması yasaya aykırı ise de, görevsizlik kararı öncesinde verilen hükümdeki ceza miktarı itibariyle kazanılmış hak gözetilerek, belirlenen cezanın görevsizlik kararı öncesindeki miktara indirilmesi nedeniyle, bu aykırılığın sonuca etkili olmadığı anlaşılmakla bozma nedeni yapılmamıştır. Sanığın, katılan ... ile olan ticari ilişkisi kapsamında, suça konu 9500 TL bedelli sahte çeki arkasını ciro ederek verdiği, çekin bankaya ibrazında sahte olduğunun anlaşıldığı, sanığın bu şekilde üzerine atılı suçu işlediğinin iddia edildiği olayda, dosya kapsamına göre sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünde bir isabetsizlik görülmemiştir. Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 12/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.