Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2017/5236 Esas 2017/7504 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece bozmaya uyularak ilamında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraflar avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalı avukatının tüm, davacı kurum avukatının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Mahkemece, davalı işveren bakımından teselsüle dayalı davanın olmaması nedeniyle, bozmadan sonra aldırılan kusur raporuna göre %75 davalı işveren, %20 kazalı ve %5 dava dışı....’ın kusurlu kabul edilerek davalı işveren ... hakkında 23. madde uygulaması ile toplamda %90 kusur karşılığı tutarından sorumluluğun kabul edilmesi gerekirken, gerekçede bu durum belirtilmeksizin yazılı şekilde %85 kusur ile sorumlu olduğu kabul edilen bilirkişi raporuna uymak suretiyle karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hükmün gerekçesinde yer alan son paragrafın tamamen silinmesi ile yerine;
“Bozma ilamı doğrultusunda 15.12.2008 tarihinde meydana gelen iş kazasında vefat eden sigortalının hak sahiplerine bağlanan peşin değerli gelirler ve yapılan fiili ödemelerden oluşan kurum zararı nedeniyle, aldırılan kusur raporu ile davalı ... ın % 75, dava dışı.... ın %5, kazalı .... in ise %20 oranında kusurlu olduğuna ilişkin kabul usul ve yasaya uygun olmakla esas alınmış, her ne kadar aldırılan hesap raporunda davalı ...’ın %85 kusur karşılığı ile sorumlu tutulması gerektiği kabul edilmiş ise de 23. maddenin varlığı nedeniyle davalı ...’ın %100
üzerinden sorumlu olması gerektiği, ne var ki 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 51’inci maddesindeki; “Hâkim, tazminatın kapsamını ve ödenme biçimini, durumun gereğini ve özellikle kusurun ağırlığını göz önüne alarak belirler.” ve 52’nci maddesindeki “Zarar gören, zararı doğuran fiile razı olmuş veya zararın doğmasında ya da artmasında etkili olmuş yahut tazminat yükümlüsünün durumunu ağırlaştırmış ise hâkim, tazminatı indirebilir veya tamamen kaldırabilir.” hükümleri gözetilerek, zarar gören(sigortalının) müterafik kusuru dikkate alınarak yapılan hakkaniyet indirimi ile kurumun toplam zararının %90’ından sorumlu olduğu anlaşılmış ise de, taleple bağlı kalınarak aşağıdaki hüküm kurulmuştur.” Paragrafının yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 03.10.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.