Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18890 Esas 2020/4410 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18890
Karar No: 2020/4410
Karar Tarihi: 03.03.2020

Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18890 Esas 2020/4410 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir Kasten Yaralama davasında sanık hüküm giymiştir. Ancak, İstanbul Anadolu 14. Asliye Ceza Mahkemesi'nde aynı sanık hakkında verilen dolandırıcılık suçu kararının uzlaştırma kapsamına alındığı anlaşılmıştır. Bu nedenle, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı yeniden değerlendirilmelidir. Ayrıca, sanık hakkında verilen hapis cezasının kanuni sonucu olarak hak yoksunlukları yönünden durumu yeniden değerlendirilmelidir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak; 5237 sayılı TCK'nin 157/1 ve 53. maddeleri, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi ile TCK'nin 2, 7 ve 58. maddeleri gösterilebilir.

3. Ceza Dairesi 2019/18890 E. , 2020/4410 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten Yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanık hakkında tekerrüre esas alınan İstanbul Anadolu 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.10.2013 tarihli, 2011/1687 Esas, 2013/491 Karar sayılı ilamıyla sanığın 5237 sayılı TCK"nin 157/1. maddesindeki dolandırıcılık suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi gereğince uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, sanık hakkında tekerrüre esas alınan hükme ilişkin uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığı mahkemesinden sorularak, sonucuna göre sanık hakkında TCK"nin 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 03.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.