Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2013/1770 Esas 2014/572 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi, Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-)Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hüküm ile sanıklar ... ve ... hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Sanık ...’ın, diğer sanıklarla birlikte hareket ederek suçun kanuni tanımında yer alan fiili birlikte gerçekleştiği ve sanık ...’ın savunmasının da bu yönde olduğunun anlaşılması karşısında, TCK’nın 37.maddesi uyarınca sanık ...’ın suça iştirak eden fail olarak sorumlu olduğu gözetilmeden yazılı şekilde TCK’nın 39/2-c. maddesi uygulanarak sanığa eksik ceza verilmesi ve adli sicil kaydından mükerrir olduğu anlaşılan sanık ... hakkında 5237 Sayılı TCK"nın 58.maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yakınan tarafından, evinin bahçesine park edilmiş olan ve kilitlenmek suretiyle muhafaza altına alınmış olan motosikleti çalan sanık ...’ın eyleminin TCK’nın 142/1-b. maddesine uyan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun’un 142/1-e. maddesi ile uygulama yapılması sonuca etkili olmayan yazım hatası olarak değerlendirilmiş, bu hatanın mahallince düzeltilmesinin mümkün olduğu kabul edilmiştir.
Kasten işlemiş oldukları suçlardan dolayı hapis cezasına mahkumiyetlerinin kanuni sonucu olarak sanıklar ..., ... ve ... hakkında TCK’nın 53.maddesinde öngörülen hak yoksunluklarına hükmedilmemiş ise de; bu eksikliğin infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2-) Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
5237 Sayılı TCK’nın 53.maddesinin 1.fıkrasının (c). bendinde yer alan hak yoksunluklarının kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ise mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağı gözetilmeden, anılan hakların yönelik olduğu kişiler bakımından bir ayrım yapılmadan, sanığın; aynı Yasanın 53/1-c.maddesinde yazılı haklardan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 1412 Sayılı CMUK"nın 321.maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Yasanın 322.maddesi uyarınca hüküm fıkrasından TCK"nın 53.maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılarak, yerine “kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın 5237 Sayılı TCK"nın 53/1.maddesinin “a, b, c, d, e” bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3.fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına” cümlesinin eklenmesine karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.