Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/6511 Esas 2016/1879 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 53/1-a-b-c-d-e. maddeleri
gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-5271 sayılı CMK’nın 5728 sayılı Kanun’un 562. maddesiyle değişik 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin sanık hakkında uygulanıp uygulanmayacağına karar verilirken, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek somut gerekçeler gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği gözetilmeksizin, sabıkasız olup, dosyaya yansıyan herhangi bir olumsuz kişilik özelliği bulunmayan ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi talebi bulunan sanık hakkında, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin düzenlemenin uygulanıp uygulanmayacağının ve diğer kişiselleştirme kurumları olan TCK"nın 50 ve 51. maddeleri hiç tartışılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Trafik ekiplerince yapılan yol kontrolünde durdurulan ve 185 promil alkollü olarak araç kullandığı tespit edilen sanık hakkında, İki sınır arasında temel ceza belirlenirken; 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi gözönüne alınarak suçun işleniş biçimi, meydana gelen netice nazara alınmak suretiyle adalet, hakkaniyet ve nesafet kurallarına uygun makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek sanığa fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 11.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.