Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/838 Esas 2018/25532 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/838
Karar No: 2018/25532
Karar Tarihi: 27.11.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/838 Esas 2018/25532 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalıya ait işyerinde kapıcı olarak çalışan davacı, ödenmemiş işçilik alacakları nedeniyle aylık ücret, yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir. Mahkeme, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanarak, davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davacı vekili kararı temyiz etmiştir. Yargıtay, kısmi süreli çalışma sebebiyle davacıya ödenmesi gereken aylık ücret miktarının eksik belirlendiğini belirterek kararın bozulmasına hükmetmiştir. Kanun maddeleri: İş Kanunu Madde 61, Sosyal Güvenlik Kanunu Madde 42.
22. Hukuk Dairesi         2016/838 E.  ,  2018/25532 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
    DAVA TÜRÜ : ALACAK

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı vekili, müvekkili işçinin davalıya ait işyerinde kapıcı olarak halen çalışmaya devam ettiğini, çalışmasının Sosyal Güvenlik Kurumu’na bildirilmediğini, ödenmemiş işçilik alacaklarının bulunduğunu ileri sürerek, aylık ücret, yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
    Davalı temsilcisi davanın reddini savunmuştur.
    Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
    1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
    2-Somut uyuşmazlıkta, davacının davalıya ait işyerinde kapıcı olarak çalıştığı ve taraflar arasındaki ilişkinin kısmi süreli iş sözleşmesine dayandığı, hizmet tespit davasında verilen ve kesinleşen kararla sabittir.
    Hizmet tespiti davasında hükme esas alınan 09/12/2013 tarihli bilirkişi raporunda, davacının haftanın altı günü, günde birbuçuk saat çalıştığı, haftalık toplam çalışma saatinin dokuz saat olduğu (1,5 saat x 6 gün=haftalık 9 saat), aylık ise otuzaltı saat çalışmanın olduğu kabul edilerek, Yargıtay 21. Hukuk Dairesi’nin 06/02/2012 tarihli ve 2011/6182 esas, 2012/1074 karar sayılı bozma ilamında belirtilen usul dahilinde, kısmi zamanlı çalışma esasıyla kuruma bildirilmesi gereken prim gün sayısı tespit edilmiştir.
    Kısmi süreli iş sözleşmesiyle çalışan işçinin, ücreti ve paraya ilişkin bölünebilir menfaatleri tam süreli emsal işçiye göre çalıştığı süre ile orantılı olarak ödenmesi gereklidir. Dosya içeriğine ve kesinleşmiş hizmet tespiti davasında haftalık dokuz saat üzerinden çalışmanın gerçekleştiği kabul edilmesine göre, davacıya ödenmesi gereken aylık ücret miktarı, asgari ücretin 1/5’i tutarındadır (9/45 = 1/5). Eldeki dosyada hükme esas alınan 24/08/2015 tarihli bilirkişi raporunda, 1/5 oranı yerine, 1/6 oranının esas alınarak, aylık ücret miktarının eksik belirlenmesi hatalıdır.
    Yukarıda yazılı sebepten kararın bozulması gerekmiştir.
    SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.