Hırsızlık suçundan sanık ...’nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 143/1, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Ula Asliye Ceza Mahkemesinin 24/04/2007 tarihli ve 2007/3-81 sayılı kararının kesinleşerek infaza verilmesi sonrası, cezasının hakederek salıverilme tarihine kadar denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına ilişkin Aydın İnfaz Hâkimliğinin 07/03/2013 tarihli ve 2013/515 esas, 2013/513 sayılı kararını müteakip sanığın, Aydın 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 2008/198-466 sayılı kararı kapsamında hakkında verilen 2.240,00 Türk lirası adli para cezasından çevrilme 112 gün hapis cezasına ilişkin ilamın anılan 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezasına ilişkin ilam ile birlikte denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına dair talebinin reddine ilişkin Bitlis infaz Hakimliğinin 05/08/2013 tarihli ve 2013/89-94 sayılı kararına yönelik itirazın reddine dair mercii Bitlis Ağır Ceza Mahkemesinin 06/09/2013 tarihli ve 2013/576 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 18/11/2013 gün ve 2013/17149-70088 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28/11/2013 gün ve 2013/367443 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkında Kanun’un 105/A maddesinin 1. fıkrasındaki “...koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalan iyi hâili hükümlülerin talebi hâlinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, ... karar verilebilir.” ve Geçici 4. maddesindeki “ Bu Kanunun 105/A maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ve ikinci fıkrasında belirtilen altı aylık süre şartı ile birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen cezanın belirli bir süre infaz edilmesine ilişkin şart 31/12/2015 tarihine kadar uygulanmaz.” şeklindeki düzenlemeler karşısında, hükümlü hakkındaki adli para cezasından çevrilme 112 günlük hapis cezasının infaza verildiği tarihte, bakiye toplam cezaya ilişkin koşullu salıverilme süresinin, 1 yılın altında kaldığı gözetilmeksizin, itirazın bu nedenle kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Yasanın, 11.04.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6291 sayılı Yasa ile eklenen 105/A maddesinde, açık ceza infaz kurumunda cezasının son altı ayını kesintisiz olarak geçiren ve koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalan iyi halli hükümlülerin cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına karar verilebileceği düzenlenmiş ve 31.01.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6411 sayılı Yasa ile eklenen Geçici 4.maddede de açık ceza infaz kurumunda geçirilmesi gereken altı aylık süre şartının 31.12.2015 tarihine kadar uygulanmayacağı öngörülmüş olmakla, denetimli serbestlik tedbirinden yararlanan ve cezasının bir kısmı bu şekilde infaz edilen hükümlünün, adli para cezasından çevrilen 112 gün hapis cezasının infaza verildiği tarih ile infazı devam etmekte olan cezasının koşullu salıverme tarihi arasında kalan sürenin, 112 günlük hapis cezasının dahil edilmesi ve yeniden düzenlenecek müddetname ile koşullu salıverilme süresinin uzatılması halinde dahi bir yılı aşmadığı ve gerek infaz yasasında gerekse değişiklik yapan yasalarda, cezaların toplanması gereken hallerde bir yıllık sürenin hesabında denetimli serbestlik kararının verildiği tarihin esas alınacağına ilişkin herhangi bir düzenleme bulunmadığı halde, Bitlis İnfaz Hakimliğince, hükümlü aleyhine sonuç doğuracak şekilde “şartla tahliye süresine bir yıldan fazla bir süre kaldığı” gerekçesiyle, 112 günlük hapis cezasının eklenmesi isteminin reddine karar verildiği anlaşılmakla, itiraz merciince itirazın bu nedenle kabulüne karar verilmesi gerekirken, reddine karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (BİTLİS) Ağır Ceza Mahkemesinden kesin olarak verilen 06.09.2013 gün ve 2013/576 D.İş sayılı kararın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309.maddesinin 4.fıkrasının (a) bendi uyarınca BOZULMASINA, sonraki işlemlerin itiraz merciince yerine getirilmesine, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.