MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik, dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gerekçeli kararın sanığın bildirdiği adrese tebliğe çıkarıldığı ancak iade gelmesi üzerine, MERNİS adresine tebliğ edildiği ve kararın kesinleştirildiği, sanığın kararın infazının durdurulmasını talep ettiği, Mahkemece 18.11.2014 tarihli 2013/208 esas ve 2014/214 karar sayılı ek kararla sanığın MERNİS adresi olarak görünen adresin cezaevi adresi olduğu, sanığın kararın tebliğ edildiği tarihte cezaevinden firar ettiği hususunun kayıtlardan anlaşıldığından bahisle infazın durdurması talebinin kabulüne karar verildiğinin görüldüğü, bu itibarla tebliğ tarihinde firar eden sanığın cezaevi adresine MERNİS adresi olduğu gerekçesiyle yapılan tebligatın geçerli olmayacağı, sanığın 10.11.2014 tarihli dilekçesi temyiz niteliğinde olup öğrenmeyle süresinde olduğu anlaşılmakla yapılan temyiz incelemesinde;
1-Sanık hakkında "Resmi belgede sahtecilik" suçundan kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede;
Gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere uygun şekilde; sanığın savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, suçun sübutu kabul edilmiş, niteliği ile cezayı artırıcı ve azaltıcı sebepler ve derecesi doğru olarak belirlenmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkında "dolandırıcılık" suçundan kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede;
Sanık ve müşteki ...’in beyanları, kabul ve iddianame içeriğine göre suça konu senedin sanık ile müşteki arasındaki araç kiralama ilişkisi olduğu, gerçekleşen kaza dolayısıyla önceden doğan borç ilişkisi karşılığı sonradan müştekiye verildiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 157/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunun yasal unsurları itibariyle oluşmadığı ve beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz talebi bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.