İş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6422 Esas 2020/4379 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6422
Karar No: 2020/4379
Karar Tarihi: 10.03.2020

İş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6422 Esas 2020/4379 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan hüküm açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesine rağmen 5 yıllık denetim süresi içerisinde hırsızlık suçu işledi. İlgili dava hakkında uzlaşma sağlandığından düşme kararı verilmiş olsa da, sanığın adalet sistemi içindeki geçmişi nedeniyle hak yoksunlukları uygulanması mümkün görülmüştür. Karar, hükmün istem gibi onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1. maddesi (İş yeri dokunulmazlığını bozmak suçu)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (Hak yoksunlukları)

2. Ceza Dairesi 2020/6422 E. , 2020/4379 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında 23/03/2012 tarih ve 2012/121 Esas - 2012/252 Karar sayılı mahkumiyet kararı ile iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın kesinleştiği 24/04/2012 tarihinden itibaren 5 yıllık denetim süresi içerisinde 04.09.2013 tarihinde işlediği kasıtlı suç nedeniyle ihbarda bulunulan Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/03/2015 tarih, 2013/564 Esas - 2015/312 Karar sayılı mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK"nın 141/1. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçuna ait olduğu ve CMK"nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanunla yapılan değişiklik ile uzlaşma kapsamına alındığı ve UYAP incelemesinde ilgili dava hakkında 04/02/2020 tarihli ek kararla uzlaşma sağlandığından bahisle düşme kararı verildiği, ancak sanığın güncel adli sicil kaydına göre, 5 yıllık denetim süresi içinde Edremit 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/04/2015 gün, 2012/549 Esas, 2015/266 Karar sayılı ilamına göre 29/07/2012 tarihinde hırsızlık suçunu işlediği ve açıklanması geri bırakılan kararın açıklanma koşullarının oluştuğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 10.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.