Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2008/7388 Esas 2009/4996 Karar Sayılı İlamı

Davacı,  davalı işveren nezdinde l6 aylık çalışmasının tespitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı davalı işyerinde l.4.2003 tarihinden itibaren l6 ay süreyle aralıksız çalıştığının tesbitini istemiştir.
Mahkemece istemin reddine karar verilmiştir.
Sosyal güvenliğe yönelik bu tür hizmet tesbiti davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir.Resmi belge  veya yanlış delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Bu tür kanıtların bulunmaması istemin reddine neden olmaz. Somut bilgilere dayanması, inandırıcı olmaları koşuluyla, kuruma bildirilen dönem bordro tanıkları, komşu işyerleri çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunları destekleyen diğer kanıtlarla dahi sonuca gitmek mümkündür.
Mahkemece bu tür davaların sosyal güvenliğe ilişkin olması ve kamu düzenini ilgilendirmesi göz önünde tutularak doğrudan soruşturmayı genişletmek suretiyle delilleri olabildiğince toplayarak ve bunları birlikte değerlendirerek sonuca gitmesi gerekirken kayıt, belge bulunmadığı ve uygun tanık tespit edilemediği gerekçeleriyle sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Mahkemece davacı ile davalı işveren arasındaki iş ilişkisini ortaya çıkartabilecek Gaziantep 2.Sulh Ceza Mahkemesine ait 2004/1113 Esas sayılı dava dosyasının getirtilmek suretiyle birlikte incelenmediği,  davalı işyerine ait dönem bordrolarının gönderildiği ancak işyeri çalışanlarının kurumdan adresleri sorularak beyanlarına başvurulmadığı, işyerinin bağlı olduğu muhtarlıktan bilgi alınmadığı, emniyet yolu ile yakın çevreden araştırma yaptırılmadığı sonuç alınarak deliller tümüyle toplanmaksızın yetersiz araştırma ve incelemeyle karar verildiği anlaşılmaktadır.
Yukarıdaki olgular gözardı edilerek  eksik araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.              
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz  harcının istek halinde davacıya iadesine,  6.4.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.