MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 05.07.2018 tarih ve 2017/420 E- 2018/254 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 15.11.2019 tarih ve 2018/1651 E- 2019/1151 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı TPMK vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2016/56891 sayılı ve "AKDENİZ ELEKTRİK DAĞITIM" ibareli marka tescil başvurusunda bulunduğunu, başvurunun Resmi Markalar Bülteninde yayınlandığını, davalı şirketin 136482 sayılı "AKDENİZ KABLO+şekil" ibareli markasını gerekçe göstererek yaptığı itirazın kabul edilerek, başvurularının kısmen reddine karar verildiğini, bu kısmi ret kararına karşı yeniden inceleme taleplerinin bu kez YİDK kararı ile nihai olarak reddedildiğini, oysa müvekkilinin Türkiye’de enerji sektörünün, elektrik dağıtım ve ticaretinin önde gelen şirketlerinden olduğunu, AKDENİZ ibaresini 2005 yılından bu yana kullanan Akdeniz Dağıtım AŞ’nin özelleştirme süreci sonucunda 2013 yılında müvekkili şirket bünyesine katıldığını, dolayısıyla dava konusu marka başvurusunun da müvekkili adına yapıldığını, müvekkilinin markası ile itiraza gerekçe gösterilen markanın benzer olmadığını, karıştırılma ihtimali bulunmadığını, dava konusu markaların kapsadıkları malların farklı olduğunu, firmaların farklı sektörde faaliyet gösterdiğini, dava konusu edilen 09. sınıftaki malların tüketicisinin bilinç seviyesinin dikkate alınması gerektiğini, müvekkilinin 2016/25946 sayılı ve 09. sınıfta tescilli “CLK Akdeniz Elektrik Sizin Enerjiniz” markasının kazanılmış hak sağladığını ileri sürerek, TPMK YİDK’nın 13.09.2017 tarihli ve 2017/M-7622 sayılı kararının iptali ile marka başvurusunun müvekkili adına tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, başvuru konusu ibare ile redde mesnet marka arasında, başvuru kapsamından çıkarılan mal ve hizmetler yönünden iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili, başvuru konusu ibare ile müvekkiline ait tescilli marka arasında karıştırılma ihtimaline yol açabilecek derecede benzerlik bulunduğunu, davacının haklarına sahip olduğu CLK Akdeniz Elektrik markasının dava konusu marka için kazanılmış hak oluşturduğu iddiasının haksız olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, toplanan deliller, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraf markaları arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırılma tehlikesinin olmadığı, davacının önceki tarihli markasından kaynaklı müktesep hakkının bulunmadığı, davacı markasının 556 sayılı KHK’nın m.8/4 bendi anlamında tanınmış marka olduğunun ispatlanamadığı, dava konusu marka başvurusunun kötüniyetli olmadığı gerekçesiyle, davanın kabulü ile TPMK YİDK’nın 13.09.2017 tarihli ve 2017/M-7622 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı TPMK vekili ve davalı şirket vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre yapılan istinaf incelemesi sonucunda; "AKDENİZ ELEKTRİK DAĞITIM" ibareli başvuru ile redde mesnet "AKDENİZ KABLO" ibareli marka arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunmadığı, zira taraf markalarında ortak olarak yer alan "AKDENİZ" ibaresinin bir coğrafi bölgenin ve ülkemizin kıyısı bulunan bir denizin adı olup, kimsenin tekeline bırakılamayacağı, dolayısıyla mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle, davalı TPMK ve davalı şirket vekillerinin istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı TPMK vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı TPMK vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 14,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı TPMK"dan alınmasına, 03.02.2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.