Esas No: 2021/25884
Karar No: 2022/16998
Karar Tarihi: 06.12.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/25884 Esas 2022/16998 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlığa teşebbüs davası hükmü temyiz edildi. Dosya incelendikten sonra, suçun sanık tarafından işlendiği kabul edildi ve diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmedi. Ancak, mahkeme kararında bazı eksiklikler olduğu belirtilerek, kararın bozulması gerektiği ifade edildi. İlgili kanun maddelerine uyulmadığı belirtilen eksiklikler şunlardır:
1- Sanık hakkında hırsızlığa teşebbüs suçundan kurulan hükümde belirlenen temel cezadan 5237 sayılı TCK'nın 143’ncü maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiği gözetilmemiştir.
2- Sanığın eyleminin TCK’nın 142/1-b maddesine uyduğu gözetilmeyerek, aynı Kanun’un 141/1. maddesi ile hüküm kurulmuştur.
3- Hırsızlık suçuna konu eşyaların önem ve değeri gözetilerek 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınırdan ayrılması gerektiği gözetilmemiştir.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'na göre, hırsızlık suçunun cezası 141. maddede belirtilen şekilde verilir. Ancak, suçun işlendiği zaman ve eşyaların önem ve değerine göre ceza arttırılabilir veya azaltılabilir. Bu nedenle, hükmün bozulması ve yeniden değerlendirilmesi gerektiği kararı verilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlığa teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin uygulaması yönünden, 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasa'nın 10. maddesinin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilmiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1-Oluş ve dosya içeriğine göre; sanığın, müştekiye ait park halindeki kapıları kilitli aracı sol şoför kapısının pencere kısmını eğip, direksiyon alt kutusunu ve kontak kısmını kırıp, düz kontak yapmaya çalışarak çalmaya teşebbüs etmesi şeklindeki eylemin suç tarihinde yürürlükte bulunan TCK’nın 142/1-b maddesine uyduğu gözetilmeyerek, aynı Kanun’un 141/1. maddesi ile hüküm kurulması,
2-Olay günü ... ilinde güneşin yaz saatine göre 06.43'de doğduğu ve gündüz vaktinin 07.43'de başladığı müştekinin kolluktaki ifadesine göre hırsızlık olayının saat: 22.00 ile 02.10 arasında gerçekleşmesi nedeniyle suçun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında hırsızlığa teşebbüs suçundan kurulan hükümde belirlenen temel cezadan 5237 sayılı TCK'nın 143’ncü maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Hırsızlık suçuna konu eşyaların önem ve değeri gözetilerek 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınırdan ayrılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nun temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza miktarı bakımından sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 06.12.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
