Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2013/8683 Esas 2014/462 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/8683
Karar No: 2014/462
Karar Tarihi: 15.01.2014

Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2013/8683 Esas 2014/462 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiş ve adli para cezasına çarptırılmışlardır. Ancak mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre hükümler, geçici 2.madde uyarınca temyizi mümkün değildir. Sanıkların temyiz istemi reddedilmiştir. Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz itirazları yerinde bulunmamıştır ve hükümler ONANMIŞTIR.
Kanun maddeleri:
- 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu
- 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nun 52/4. maddesi

2. Ceza Dairesi 2013/8683 E. , 2014/462 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre hükümlerin; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 Sayılı Yasanın 26.maddesi ile 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2.madde uyarınca hüküm tarihi itibariyle temyizi mümkün olmadığından, sanıklar müdafinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK."nun 317.maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz itirazları üzerine yapılan incelemede,
Sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezalarının taksitlendirilmesi sırasında uygulanan Kanun maddesinin 5237 sayılı TCK.nun 52/4.maddesi olarak gösterilmemesinin mahallinde tamamlanması mümkün noksanlık olduğu kabul edilmiştir.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 15/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.