MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 51, 52, 53 maddeleri uyarınca 1 yıl hapis, 2.000 TL adli para cezası, şarta bağlı erteleme ve hak yoksunluğu


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusunda beyan ettiği ve aynı zamanda MERNİS adresi olan adres bilgilerinin tam olarak yazılmamış olması nedeniyle Tebligat Kanunu"nun 21. maddesi hükmü uyarınca muhtara tebliğ edilmiş olması usulsüz ve geçersiz olup mahkemece temyiz isteminin reddine dair karara itirazı inceleme merciinin CMUK"nın 315/2 maddesi hükmü uyarınca Yargıtay olup itiraz konusunda Ağır Ceza Mahkemesinin kararı hukuki değerden yoksun olup tebligatın usulsüz olması nedeniyle temyizin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek mahkemece 01/10/2012 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Temyiz kapsamında olmayan sanık ..."i katılana kendisini Hasan Öztürk olarak tanıtıp bir markete satacağı vaadiyle katılanı aldattığı, daha sonra katılandan alıp aracına yüklediği bal ile birlikte ortadan kaybolduğu, sanığın ise sanık ...’yi katılan ile tanıştırıp aracı olduğu ve katılana bu kişiye kefil olduğunu beyan edip balın verilmesini sağlayarak dolandırıcılık suçunu işlediği iddia olunan olayda,
Sanık savunması, katılan beyanı ve tüm dosya kapsamı itibariyle; sanığın üzerine atılı suçun sabit olduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararına göre uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Zararın giderilmesi halinde, TCK"nın 168.maddesinde öngörülen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması olanağı bulunması karşısında, sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının, TCK’nın 51/2. maddesi uyarınca katılanın zararını karşılaması koşulu ile ertelenemeyeceği hususunun gözetilmemiş olması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz istemlerinin reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih, 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 100 gün belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin “100 gün” ve “2000 TL” terimlerinin tamamen çıkartılarak yerine, sırasıyla “5 gün” ve “20 TL” ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.06.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.