Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/4174 Esas 2020/4907 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4174
Karar No: 2020/4907
Karar Tarihi: 16.12.2020

Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/4174 Esas 2020/4907 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet hükümleri temyiz edilmiş. Sanıklar hakkında \"mala zarar verme\" suçundan kurulan mahkumiyete yönelik temyiz istemi reddedilmiş, çünkü adli para cezası miktarına göre doğrudan hükmolunan adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün değil. Sanıklar hakkında \"hırsızlık\" suçundan kurulan mahkumiyete yönelik temyiz istemi ise aleyhte olmadığı için bozma nedeni yapılmamış. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı göz önünde bulundurularak, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Kanun maddeleri ise şöyle: 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete\"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa\"nın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu\"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun\"a eklenen geçici 2. madde, TCK'nın 61. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi.

6. Ceza Dairesi 2020/4174 E. , 2020/4907 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1)Sanıklar hakkında ""mala zarar verme"" suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, bu suç bakımından sanıkların temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2)Sanıklar hakkında kurulan ""hırsızlık"" suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
Sanıklar hakkında hırsızlık suçu bakımından, temel ceza belirlenirken TCK"nın 61. maddesi gereğince suç konusunun değeri dikkate alınarak alt sınırdan uzaklaşılmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanıkların temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 16/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.