Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/3835 Esas 2016/1769 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, kusura, atılı suçu işlemediğine ve mahkumiyet hükmüne ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın idaresinde bulunan 1967 model kamyon ile tek yönlü iki şeritli yolun sağ şeridinde seyir halinde iken, kullandığı kamyonun sol ön tekerinin patlaması sonucu direksiyon hakimiyetini kaybederek kamyonun sol ön kısmıyla, kendisini sollamak üzere sağ şeritte seyreden mağdur ...’un idaresindeki aracın sağ arka kısmına çarpması neticesinde, mağdur ...’un aracının yol dışı kaldığı, olay sonrası mağdurlar ... ile mağdur Erhan Aydemir’in yaralandığı olayda, mahkemece sanığın asli kusurlu kabul edilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamede eksik inceleme nedeniyle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiş ancak; mağdurlardan ...’in 01/07/2013 tarihli talimatla alınan ifadesinde şikayetten vazgeçtiğini belirtmesi ve sanığın şikayetten vazgeçmeye açıkca karşı koymaması karşısında, sanığın eyleminin mağdur ..."un yaralanması nedeniyle TCK"nın 89/1. maddesi kapsamında kaldığından sanığın hukuki durumunun yeniden tayin ve takdirinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de:
Sanık hakkında, taksirle yaralama suçundan hükmedilen hapis cezasının para cezasına çevrilmesi sırasında, “taksirle bir kimsenin ölümüne neden olma suçu” belirtilerek, “300 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine yer olmadığına” denilmesi suretiyle çelişkili hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş olup; sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.