Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/15738 Esas 2018/25461 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/15738
Karar No: 2018/25461
Karar Tarihi: 26.11.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/15738 Esas 2018/25461 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, kıdem tazminatı ve işçilik alacakları talebiyle dava açmıştır. Mahkeme, işçilik alacaklarından bir kısmını hüküm altına almıştır. Ancak, daha sonra yüksek mahkeme tarafından fazla çalışma alacağı yönünden bozulmuştur. Bozma sonrası tesis edilen kararda, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gerektiği belirtilmiştir. Fazla çalışma alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın temyiz kesinlik sınırı olan 2.590,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmıştır. Bu nedenle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise, temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez ve kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.

22. Hukuk Dairesi 2018/15738 E. , 2018/25461 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 14.05.2013 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 14.05.2013 tarihli kararı, Dairemizin 11.11.2014 tarihli ilamıyla, fazla çalışma alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının 1,821,46 TL fazla çalışma alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen Mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 11.11.2014 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan fazla çalışma alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 2.590,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.11.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.