Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2013/8662 Esas 2014/445 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
06.06.2011 tarihli ek kararda yasa yolu bildiriminin; başvurulacak yasa yolu, başvuru yapılacak mercii, başvurunun şekli, süresi ve bu sürenin ne şekilde başlayacağını kapsayacak ve hiçbir duraksamaya, yanıltıcı ifadeye yer vermeyecek biçimde yapılması gerektiği nazara alındığında, yasa yolu bildiriminin yöntemince yapılmaması nedeniyle sanığın ek karara karşı temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek;
6217 sayılı Yasanın 13. maddesi, ile 4902 sayılı Harçlar Yasasının (1) sayılı Tarifesinin “Mahkeme Harçları” bölümünün, “ IV.Temyiz,istinaf ve itiraz harçları” kısmının, tüm fıkralarıyla değiştirilip, b fıkrası ile Yargıtay Ceza Dairelerine yapılacak temyiz başvurularından da harç alınması hükme bağlanmış ve Anayasa Mahkemensin 20.10.2011 gün ve 2011/54-142 sayılı kararı ile bu hüküm iptal edilerek kararı Resmi Gazetede yayımlandığı 28.12.2011 tarihinden altı ay sonra yürürlüğe girmesine karar verilmişse de Anayasa Mahkemesinin iptal kararının gerekçesini Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin Adil Yargılanma Hakkı kapsamında değerlendiği,mahkemeye erişim hakkının engellenmemesi bağlamında belirlediği kriterlerden birisi olan, “ödeme gücü olmayanlar bakımından etkili adli yardım sisteminin olması” koşulunun ülkemizde yeterince bulunmamasına dayandırdığı gözetildiğinde, anılan hususun Anayasa Mahkemesinin iptal kararının yürürlüğe girmesi beklenmeksizin temel haklarla ilgili Uluslararası Sözleşmeleri ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihatları dikkate alınarak iç hukukta uygulanması gerektiği gözetilerek,temyiz isteminde bulunduğu tarihte cezaevinde olduğu anlaşılan sanığın 29.04.2011 tarihli dilekçe ile temyiz harcını ödeyecek ekonomik gücü olmadığını bildirmesi nedeniyle sanığın temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulü ile temyiz isteminin reddine ilişkin 06.06.2011 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Sanığın, şikayetçinin cep telefonunu iş yerinden aldığı anlaşıldığından, eyleminin 5237 sayılı TCK.nun 142/1-b maddesi kapsamında olduğu gözetilmeden aynı Kanunun 141/1.maddesi uyarınca hüküm kurulması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 15/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.