Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2012/1514 Esas 2014/306 Karar Sayılı İlamı

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve haberleşmenin engellenmesi suçlarından sanıklar ... ve ..."in yapılan yargılamaları sonunda; sanık ..."ün atılı suçlardan mahkûmiyetine, sanık ..."ın ise kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkûmiyetine, haberleşmenin engellenmesi suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Alanya 3. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 02.02.2010 gün ve 2008/144 Esas, 2010/60 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanıklar müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelendi;
Mahkemece sanık ... hakkında haberleşmenin engellenmesi suçundan dolayı 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın, aynı Kanunun 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil kararlardan olup temyiz yeteneğinin bulunmadığı ve esasen sanık ... müdafiince bu kararla ilgili olarak yapılan itiraz üzerine Alanya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.04.2010 günlü, 2010/379-408 D. İş sayılı ilamı ile vâki itirazın reddine karar verildiği dosya kapsamından anlaşıldığından, bu suça ilişkin temyiz isteminin CMUK.nın 317. maddesi gereğince reddiyle, incelemenin sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve haberleşmenin engellenmesi suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümleriyle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıklar hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkûmiyet hükümlerinin incelenmesinde;
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanıklar müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan mahkûmiyet hükümlerinin ONANMASINA,
Sanık ... hakkında haberleşmenin engellenmesi suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün temyiz incelemesine gelince;
Suç tarihinden önce arkadaşlık yaptığı mağdurenin kendisinden ayrılarak, başka bir kişiyle nişanlanmasına kızan sanık ..."ün olay günü işyerinden izin alarak çıkan mağdurenin yanına diğer sanık ..."ın kullandığı araçla yaklaşmasının ardından, her iki sanığın mağdureyi zorla araca bindirip kaçırdıktan
sonra seyir halinde oldukları sırada mağdurenin üzerindeki cep telefonunu aldıkları tüm dosya içeriğinden anlaşıldığından, mevcut haliyle mağdureyi zorla hürriyetinden yoksun kılan sanıkların eyleminde ayrıca haberleşmenin engellenmesi suçunun kanuni unsurlarının oluşmadığı gözetilerek, sanık ..."ün müsnet suçtan beraatine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkûmiyetine hükmedilmesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında eylemine uyan TCK.nın 124/1. maddesi gereğince hüküm kurulurken anılan maddede hapis cezası ile adli para cezasının seçimlik cezalar olarak yer alıp mahkemece takdiren hapis cezasının tercih edilmesi karşısında, TCK.nın 124/1, 62/1. maddelerine göre belirlenen 5 ay hapis cezasının, aynı Kanunun 50/2. maddesinin amir hükmüne aykırı olacak şekilde 52/2. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafiin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.