MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : 1-) TCK"nın 37. maddesi delaletiyle 158/1-e-son, 168/3-1, 52/2- 4, 53 ve 58 maddeleri uyarınca mahkumiyet
2-)TCK"nın 37. maddesi delaletiyle 204/1, 53 ve 58/6 maddeleri uyarınca mahkumiyet.

Nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından sanığın mahkûmiyetine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Temyiz kapsamı dışında bulunan sanık ... hakkında Antakya Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen raporun evde özürlü bakım ücreti alınması için yeterli olmadığı, bunun üzerine sanığın eşi olan ve temyiz kapsamı dışında bulunan diğer sanık ... ile birlikte sanığın iş yerine gittikleri, sanıkların özürlü evde bakım ücreti alınmasını sağlayacak nitelikte para karşılığında sahte rapor oluşturulması hususunda anlaştıkları, sanık ... ve temyiz kapsamı dışında bulunan sanık ..."nın birlikte sanık ... hakkında özürlü maaşını almaya hak edecek şekilde sahte rapor düzenleyerek diğer sanıklara verdikleri, sanık ..."nin söz konusu raporla müşteki kuruma 01.09.2008 tarihinde başvurduğu, bunun üzerine sanığa 27.03.2009- 14.07.2010 tarihleri arasında toplam 8.496,42 TL para ödendiği, müşteki kurum tarafından sunulan raporun sahte olduğunun anlaşılması üzerine şikayette bulunulduğu, soruşturma aşamasında paranın yasal faiziyle birlikte sanık ... tarafından müşteki kuruma ödendiği, bu surette sanığın iştirak halinde nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarını işlediği iddia ve kabul olunan somut olayda,
1-Nitelikli dolandırıcılık suçuna ilişkin olarak;
Sanığın suçtan kurtulmaya yönelik soyut savunmaları, katılan kurum yazışmaları, sanık ... hakkında alınan sağlık raporu, tanık anlatımları ve tüm dosya kapsamından anlaşıldığından, sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık suçunun kabulüne yönelik mahkumiyet hükmünde herhangi bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabule, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanığın sair temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak;
a-Sanık hakkında 12/03/2013 tarih, 2013/1350 Esas sayılı iddianame ile 5237 sayılı TCK"nın 39/1-c maddesi delaletiyle 158/1-e-son, 168/1 ve 53 maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmış olmasına karşın sanık hakkında ek savunma hakkı verilmeksizin 5271 sayılı CMK"nın 226. maddesine muhalefet edilerek, TCK"nın 37. maddesinin tatbiki ile hüküm kurulması,
b-Sanığın, tekerrüre esas alınan Kırıkhan Sulh Ceza Mahkemesi"nin 19/03/2008 tarih, 2007/223 Esas, 2008/140 Karar sayılı ilamının suç tarihinden sonra 21/11/2011 tarihinde kesinleştiği, bu nedenle tekerrüre esas alınamayacağı; ancak sanığın adli sicil kaydında yer alan İzmir 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 01/06/2006 tarih ve 2005/888 E. 2006/291 K. sayılı ilamı ile dolandırıcılık suçundan verilmiş olan 1.084.TL adli para cezasının tekerrüre esas teşkil ettiği anlaşılmakta ise de; söz konusu ilama konu dolandırıcılık suçunun 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; bu suç yönünden uzlaştırma hükümlerinin uygulanıp uygulanmadığı mahkemesinden araştırılarak sonucuna göre tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Resmi belgede sahtecilik suçuna ilişkin olarak,
Sanığın müşteki Hatay Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğüne sunduğu sağlık raporunun onaylı fotokopi olup aslının ele geçirilmemiş olması nedeniyle fotokopi belgenin iğfal kabiliyeti bulunmadığından sanık hakkında resmi belgede sahtecilik hükmünden beraat hükmü verilmesi yerine yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12/07/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.